Zorg

Het Odensehuis Zutphen start tweede contactgroep voor mantelzorgers van mensen met geheugenproblematiek

Het Odensehuis Zutphen is gestart met een tweede contactgroep voor mantelzorgers van mensen met geheugenproblematiek, zoals niet aangeboren hersenletsel, dementie of Parkinson. Deze contactgroep is in de avonduren, zodat het ook voor werkende mantelzorgers mogelijk is om deel te nemen. Er is nog plaats in deze groep.

“Eén keer per maand komen we bij elkaar en kunnen ervaringen worden gedeeld in een veilige, vertrouwelijke en respectvolle sfeer. Door te delen krijg je soms nieuwe inzichten en kun je leren van elkaar. Herkenning en erkenning van elkaars situatie kan steun geven en door kennisoverdracht kunt u nieuwe ideeën krijgen. Maar het is ook gewoon fijn om te delen waar je tegenaan loopt of juist wat goed gaat”, aldus gespreksleider Willemien Hak. “Samen bepalen we welke onderwerpen we aan bod willen laten komen. Dit kan bijvoorbeeld zijn het omgaan met gedragsveranderingen, rolverandering in de relatie, loslaten of hoe ga je om met diverse gevoelens.”

“Voordat u kunt starten met deze groep, is er eerst een intakegesprek om te kijken of de groep passend is voor u. Het tijdstip is eens in de maand op dinsdagavond van 19.00 tot 20.30 uur. Deelname is gratis.” Voor meer informatie of aanmelding kan men een e-mail sturen naar Willemien Hak: coordinator@odensehuiszutphen.nl of bellen met 06-12369816.

Perspectief

Net als de andere Odensehuizen in Nederland biedt Odensehuis Zutphen mensen met (beginnend) geheugenverlies en hun naasten een perspectief. “Isolement proberen we te voorkomen en een levenslijn wordt gevormd. Het Odensehuis is dan ook een plek waar elkaar ontmoeten en samen activiteiten ondernemen centraal staan. Vrij toegankelijk, zonder diagnose of indicatie. Het Odensehuis staat symbool voor de menselijke maat in de dementiezorg. We werken vanuit de gedachte dat iemand met geheugenverlies of beginnende dementie nog steeds veel vaardigheden en kwaliteiten heeft. Deze talenten willen we tot hun recht laten komen. We praten daarom over deelnemers in plaats van cliënten of patiënten. De deelnemer en zijn leven staan centraal, niet de ziekte en de zorg.”