Take a chance on me

Begin augustus ving ik iets op: de Zweedse popgroep Abba zou met nieuwe nummers komen. Nou gonzen dergelijke geruchten vaker, en meestal blijken het loze kreten, maar dit keer zwol het tromgeroffel aan. En ja hoor, op 2 september zat ik aan mijn laptop gekluisterd om twee fonkelnieuwe Abba-nummers te beluisteren.
Ik heb geen data-geheugen, en weet dit zo precies omdat mijn vader op die dag overleed, vier jaar eerder. De connectie tussen hem en Abba is een voor de hand liggende: ik was fan in de jaren zeventig, begin tachtig. Mijn ouders en broertje kregen alle nummers mee. Uren kon ik aan mijn Abba-boeken werken. Foto’s plakken, bandleden natekenen, songteksten opschrijven en vertalen. Het was de kiem voor mijn liefde voor taal – ik herinner me de kick die het gaf om de liedjes om te zetten naar het Nederlands, omringd door woordenboeken.

If you’re all alone / When the pretty birds have flown / Honey I’m still free / Take a chance on me. Nou ben ik benieuwd hoeveel van jullie, lezers, dit mee beginnen te neuriën in je hoofd. Dat is de kracht van liedjes: als je ze vaak genoeg hebt gehoord, vormt zich een groef in je geheugen, de melodie stuurt je naar de woorden én andersom. Hoe dan ook, daar zat ik, in – pakweg – 1979, aan de keukentafel, met een zwarte stift: Ben je helemaal alleen / Zijn de mooie vogels ergens anders heen / Schatje, ik ben nog vrij / Probeer het eens met mij … Op de B-kant van de single stond I’m a Marionette. Als je écht fan was, ken je dat ook nog steeds.

Vanaf deze week is het boek Zutphen Pop te koop, waarin geboren stadgenoot, nu Eefdenaar, Harry Leushuis een overzicht geeft van de plaatselijke pophistorie en de jongerencultuur. In de krant las ik dat de weduwe Wientjes van pianohandel Koch in de Beukerstraat de vrouw van zijn dromen was. Geweldig.
En mooi om aan de hand van je herinneringen een cultuurgeschiedenis op te tekenen. Dat het enthousiasme voor zijn boek groot is, blijkt uit Leushuis’ opmerking dat de presentatie ervan afgelopen zondag in De Pauw in Warnsveld niet voor niets besloten was: ‘Anders hadden we de Buitensociëteit moeten afhuren.’ De zaal zat afgeladen vol en vrijwel iedereen kocht na afloop een boek, weet ik uit betrouwbare bron.

Met ruimte voor kunst en gedachten Dat Bolwerck, Wijkcentrum Waterkracht uit het Waterkwartier en de bibliotheek in de Broederenkerk werk ik aan een serie podcasts om jongeren meer aan het lezen te krijgen. Dit lijkt me een uitgelezen werk om te bespreken en te combineren met live muziek van de jeugd zelf.

De Zweedse popsterren zijn inmiddels in de zeventig en leven al jaren in betrekkelijke luwte. Afgelopen vrijdag kwamen ze – voor mij opeens –met een nieuw album; die twee liedjes waren nog maar het begin. In de vorm van hologrammen geven ze volgend jaar een megalomaan ‘live’ concert in Londen. Hoe futuristisch kun je zijn. ‘De meisjes wilden niet meer optreden,’ zei bandlid Björn Ulvaeus. Dan maar zo. Gezien het vuur waarmee de Zutphense ouwe rockers afgelopen zondag in Warnsveld speelden, zijn hologrammen bij ons gelukkig niet nodig.