PoëZie

Het kan zijn dat u er al over gelezen heeft. Tussen de regels door, in kranten, of in folders. Op een postertje hier en daar. De roze flamingo die zich sierlijk naar de grond buigt, een letter Z opraapt… Een aankondiging voor de herdenking van een overleden beeldend kunstenaar in dichtregels… Een kleurrijke poster van het plaatselijke filmhuis, waarop een avond van de poëzie wordt aangekondigd… Wie weet doet dit bellen rinkelen.

Of u op de hoogte bent of niet, met lichtelijk geroffel in de letters, een gezonde spanning tussen de woorden, en opwinding rondom de alinea’s kondig ik aan: september wordt poëziemaand in Zutphen! De eerste week zindert sowieso.

Zondagmiddag 1 september openen de deuren van Dat Bolwerck aan de Zaadmarkt om ruimte te maken voor lezingen door mensen met uiteenlopende vakgebieden. Wat ze bindt, is dat ze bevlogen zijn. Ze laten hun licht schijnen op hun specialisme, in relatie tot de dichtkunst. Zo opende acteur Joost Prinsen het PoëzieFeest vorig jaar met een verhaal over zijn theaterschooltijd en poëzie. Het ging in eerdere edities over poëzie en angst, natuur en humor. Om maar eens wat te noemen. Ook komend feest is veelbelovend. Er zijn lezingen over poëzie en zingeving, over muziek, over de digitale wereld…

De zaterdag erop, 7 september, is er een eerbetoon aan de Zutphense beeldend kunstenaar Nelleke Wiersma. Zij overleed vijf jaar geleden. Haar zus Anna nodigde mede-poëten uit om een vers te schrijven bij een van Nellekes werken. Die verzen brengt ze bijeen. De uitkomst wordt gepresenteerd in een salon aan het Kerkhof, naast de Walburgiskerk.

Op diezelfde zaterdag is er in Luxor aan de Houtmarkt een hommage aan de dichter Hans Lodeizen gepland. Voormalig stadsdichter van Haarlem Sylvia Hubers, dichter-journalist-natuurvorser Sander Grootendorst en ondergetekende staan, in een bont gezelschap van collega’s, op het programma. De poster is al even kleurrijk als de keur aan genodigden.

Net voordat ik me aan het schrijven van deze column zette, sportte ik drie kwartier aan de Spittaalstraat. In een sportschool voor vrouwen, waar sinds kort een gedicht aan de muur hangt. En wel van eerdergenoemde Anna Wiersma. Een fragment:

(…)

Je springt een beetje

Hopt naar een volgend toestel

Denkt ondertussen

Zie je wel, ik kan het best

Ik word veel beter dan de rest

Misschien ga ik

De marathon wel lopen

Tenslotte hoepel je met

Elégance duizend rondjes

Om je lijf en soepel

Test je nog je evenwicht

(…)

Aan poëzie geen gebrek, in ons stadje.

Nu eerst: hoog tijd voor vakantie. De komende drie weken zult u in deze krant mijn column niet lezen. Maar het grote verheugen op de poëzie kan beginnen. Tot daarna, in de volgende strofe.

Fijne vrije tijd gewenst, mocht u daarover beschikken.

En anders: werk-ze, zo mogelijk bevlogen.

En: zo bevlogen mogelijk.