Familie maken

Met mijn geliefde, kok van beroep, sta ik in zijn keuken. Het is zaterdagavond, hij heeft morgen een catering. Terwijl ik hem een beetje help – het komt niet vaak voor dat dat kan; meestal moeten de voorbereidingen zó exact volgens de chef plaatsvinden, dat hij het alleen zelf kan doen –, praten we over onze belevenissen.

‘De trainer zei de dag na de verkiezingen dat de wereld anders aanvoelt,’ vertel ik. Sinds kort ga ik af en toe naar een sportschool. Ik had nooit iets met sportscholen, maar die ene – alleen voor vrouwen, met een rondje apparaten dat je twee keer binnen een half uur af kunt werken, én een stel hoepels – bevalt goed. ‘Ze kon het niet echt verwoorden, het was een gevoel.’

‘Tja,’ zegt geliefde. ‘De wereld verandert voortdurend. En deze week was een aardverschuiving in ons postzegellandje. Weet je nog hoe je familie maakt?’

‘Ehh,’ ik blijf even stil. ‘Voorzichtig vouwen, toch?’
Een van de toetjes voor de catering is een chocoladetaart. Een mengsel van gesmolten chocolade en eidooiers moet langzaam wennen aan de aanwezigheid van opgeklopt eiwit. Dat heet familie maken in kooktermen: een manier om twee verschillende structuren die normaal niet met elkaar mengen stap voor stap met elkaar te mixen, waardoor het één geheel wordt.
‘Ik doe het even voor,’ zegt de chef. Hij spatelt een schep eiwit in de chocolademassa en vouwt die er voorzichtig omheen. ‘Zo wennen ze aan elkaar,’ zegt hij. ‘Zodra het wit verdwenen is, moet je stoppen. Anders gaat de lucht eruit.’ Hij schept de volgende lading in het bruin en overhandigt me de spatel.

Terwijl ik sta te vouwen begint hij aan een mousse met rozensmaak. Boven het aanrecht hangt een intens zoet aroma. Ik snuif het op, geniet, en praat verder. We hebben het over de demonstraties in de grote steden, tegen Wilders en zijn partij, en – zoals de betogers steeds meer benadrukten – voor medemenselijkheid en tolerantie. ‘Het is toch democratisch besloten dat hij aan de macht is,’ zeg ik. ‘Daarom vind ik het voorbarig om meteen de straat op te gaan. Laat die PVV eerst maar eens laten zien wat ze kunnen.’
Vriend knikt. ‘Op zo’n manier straf je niet de politici af, maar een groot deel van het volk. Namelijk iedereen die op ze heeft gestemd.’ Hij vertelt over een lunch op zijn werk. ‘Bijna alle aanwezigen hadden op een andere partij gestemd. We hebben uitgebreid naar elkaars motieven geluisterd. Dat was verhelderend, goed om te doen.’

Het chocoladebruin is gemengd met het eiwit. Tijd om het geheel in de vormen te gieten. ‘Stel nou dat we de politiek met culinaire technieken konden sturen,’ zeg ik. ‘Dan zou dit een prachtige methode zijn om een coalitie te vormen.’
Ziet u het voor zich? Hoe Geert Wilders familie maakt met Rob Jetten? Met Lilian Marijnissen? Met Dilan Yeşilgöz? Gewoon voorzichtig mixen, met veel lucht ertussen. Inhoudelijk voorproeven, nuances toevoegen, langzaam afbakken – niks meer aan doen.