Cirkel

Tegenslag. De hond knalde tegen een auto. Of een auto tegen de hond. De chauffeur reed door. Gelukkig waren er genoeg lieve mensen die hielpen. Ik was er niet bij, maar begreep dat Hazel met vliegende vaart naar de dierenarts werd vervoerd. Vanuit daar moest ze naar het dierenziekenhuis in Arnhem.

En nu ligt ze naast me te revalideren.

We kunnen niet naar ‘Wanneer jouw geschiedenis die van mij wordt’, de theaterproductie van Woest Oost, in het kader van theater Na de Dam. Wat had ik het graag willen zien. En nee, een bevrijdingsfestival zit er ook niet in. In plaats daarvan zit ik op m’n laptop naar de live opening in Roermond te kijken, met een futuristisch ogende hond vanwege twee weggeschoren rechthoeken aan weerszijden van haar rug. Vanuit daar hebben ze haar klaplong behandeld.

Om mijn onrust te beteugelen ga ik schrijven.

Wat is dat moeilijk als je je bezorgdheid niet de baas bent.

Een tijd geleden vertelde mijn geliefde over een vrouw die op het terras van de Driekant zat, aan de Lange Hofstraat. Het was vroeg in de ochtend, ze zat wijdbeens, om haar heen een drijfnatte cirkel op de stoep. Op zijn verbaasde blik zei ze: ‘Ik heb even een ochtendduik in de IJssel genomen.”

‘Wie was dat dan?’ vroeg ik.

Dat wist hij niet meer zo precies. Maar hij vond het wel een leuke ontmoeting. Zo klonk het mij ook in de oren.

Een tijd later vroeg ik er weer naar.

‘Heb je echt geen idee meer wie dat was?

‘Wie?’

‘Die vrouw, die druppelde bij de Driekant. Een cirkel.’

We zagen beiden het beeld weer voor ons.

Toen ging hem een lichtje op

‘Ik weet haar naam niet meer,’ zei hij. ‘Maar ze heeft een yogastudio hier in de stad.’ Hij wist zelfs de straat.

Bij die studio ben ik op zoek gegaan naar een collega om samen een methode te ontwikkelen die zowel je verbeelding als je innerlijke rust stimuleert. Wederzijds, dus actief afhankelijk van elkaar. Met zowel schrijf- als yogaoefeningen, om in een stroom te komen. Fleur Bokhoven heet ze. Ze bleek niet de vrouw van de cirkel IJsseldruppels, maar wel een gedreven yogadocent die meteen met ideeën kwam. Yoga is het stilleggen van de wervelingen van de geest, leerde ik van haar. Dat heeft ze van de Indiase geleerde en filosoof Patanjali.

En dat is precies wat we gaan doen, op de laatste zondagmiddag van deze maand, in de ruimte voor kunst en gedachten: Dat Bolwerck, aan de Zaadmarkt. Het wordt een middag van verstilling en beweging, van lichaam en geest, die op een subtiele manier op elkaar inwerken. Thee, een zomerdrankje en een versnapering van mijn geliefde kok zullen het proces versterken.

Maar voorlopig zit ik hier, met mijn hondje, dat ik ervoor moet behoeden dat ze likt aan haar pootwond. Tijd om stromend te schrijven, en schrijvend te stromen.