Stedendriehoek
Het was intuïtie.
Intuïtie gecombineerd met toeval.
Intuïtie, toeval en een vleugje gevoeligheid voor marketing.
De juiste snaar werd geraakt, zoiets. Hoe dan ook, toen de mail van het Heelhuus, gezondheidscentrum te Warnsveld, in mijn postbak belandde en ik de uitleg onder de titel Vastenkuur’ las
ik wil. Onder begeleiding schoon worden. Mijn lijf zuiveren dat sprak me aan.
‘Column Eke Mannink
En waarom? Waarom nu? Waarom zo plotseling? Dat weet ik allemaal niet. Ik gooide die termen toeval, intuïtie en marketing er natuurlijk niet voor niets in.
Naar aanleiding van mijn bericht aan het Heelhuus dat ik dacht te willen, werd ik de dag daarna gebeld door ene Tina Visch. Ze legde uit wat de kuur inhoudt, vertelde dat er al vier of vijf gegadigden waren.
Het gaat in elk geval door zei ze. Hoe dan ook.’
Zo komt het dat mijn zoon verbaasd opkijkt wanneer ik het eten op tafel zet. We dineren met zijn tweeën spreken Engels tegen elkaar omdat hij binnenkort een proefwerk heeft. En gewoon omdat het leuk is.
‘What is that?’ Zoons ogen worden groot.
Hij wijst naar mijn bord.
Het is waar ik had gezegd dat we spaghetti zouden eten. Dat kwam omdat ik het instructieboek niet helemaal goed had doorgenomen. Er stond wel ‘spaghetti’ onder het kopje ‘diner’. Maar bedoeld werd: slierten van courgette en van wortel met daarnaast zalm en rauwkost.
‘Uhmm well begin ik. I will try to explain. This morning I thought we were both going to eat the same but my diet prescribes a different pasta than yours.’
Mijn hongerige tiener is al bezig aan te vallen op zijn échte spaghetti met groente en zalm. ‘Have a nice meal versta ik nog net, tussen twee happen door.
Na het eten bespreken we behalve de nieuwe clip van Rammstein ook de REM-slaap, de fase waarin je het meest schijnt te dromen. Met het oog op de toets moeten zoon en ik het ook nog even hebben over de present continuous. To be plus de werkwoordstam en -ing erachter, weet u nog? Are you being served? Het is best lastig om het verschil met het Nederlands te achterhalen. I am detoxing. Thats why I can’t have a dessert. Ik ben aan het ontgiften. Daarom mag ik geen toetje. Zucht. Het is even wennen deze nieuwe eetregels. Ze noemen het dan wel een milde kuur maar bladerend door het boekje kom ik erachter dat het pittig wordt: watermeloen als ontbijt een smoothie als lunch… nooit geweten dat meloen ontgiftend werkt maar het schijnt echt zo te zijn. Bovendien gaat hij vrije radicalen te lijf in je lijf.
Het menu klinkt lekker vind ik maar zal het niet leeg voelen? Zal ik mijn geroosterde broodje en de cappuccino niet missen? En een wijntje zo nu en dan? Vast en zeker. Maar elf dagen moet ik toch zonder kunnen. Dat is óók een doel: mijn wilskracht testen. Vandaar dat ik nu aan de schrijftafel zit met een dampende kop kamillethee. Zonder koekje.
Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt zie je méér.
Iedere week weer.
‘
