Goed bekeken – Eiland

Een attente voorbijganger had me er zaterdagmiddag op gewezen: de Berkelkadebewoners profileren zich. Ik moet wat schaapachtig gekeken hebben. Zat op het stoepje van mijn voordeur na te genieten van mijn vakantieweek, sudderend in de zon, tussen twee buien door.

‘Profileren?’ prevelde ik.

‘Er zijn allerlei activiteiten rondom het Pakhuys,’ legde ze uit. ‘Ik ga er nu heen. Misschien moet jij eerst even landen.’ Ik grijnsde, deed nog even mijn ogen dicht, waande me weer even aan de Westerschelde.

Zondagmiddag om vier uur ben ik geland genoeg. Op naar de Berkelkade. Vanaf een terras aan de Sprongstraat gaat een hand omhoog. Stentorjournalist Gert Kramer geniet breed lachend van een glas witte wijn.
‘Weet je al dat ik viral ben gegaan?’ roept ie.
Viraal? In deze tijden? Daar moet ik het mijne van weten. Wat blijkt? Gert was op bezoek bij de Meilandjes, kijkcijferkanonnen van SBS6. ‘Ze wonen sinds kort in de Achterhoek en ik heb een video gemaakt.’

Een paar terrassen verder zit Jan Baggen, kunstschilder met een verbazingwekkend hoge productiviteit. Ik vermoed dat hij probeert álle pittoreske plekken in de buurt op doek te vereeuwigen.

‘Ik wilde nog op pad vanochtend,’ vertelt hij. ‘Er werd veel nattigheid voorspeld, dus heb ik het maar niet gedaan.’

Als ik Jan vertel dat ik op weg ben naar ’t Pakhuys, begint hij te stralen. ‘Vorig jaar ben ik nog met Hein naar Duitsland geweest, en naar Borculo. Het was de bedoeling dat ik met een clubje tekenaars de Berkel in beeld zou brengen. Maar ja, toen kwam de corona.’

Hij neemt een hap van zijn ijs.

Hein is de Pakhuysman, ik ken hem en zijn vrouw Ellen omdat ik er ooit optrad. Bovendien zijn er vaak bijeenkomsten op allerlei gebied, meestal kunstzinnig. Jan vertelt dat Hein en hij Borculo bezochten, omdat de Berkel daar op zijn mooist door bewoond gebied stroomt.
Jaren geleden moet ik dat gezien hebben. Ik herinner me de sluis, een cultuurhistorisch monument, overblijfsel van de Berkelscheepvaart. Het zal ruim een eeuw geleden zijn dat er voor het laatst een Berkelzomp werd geschut. Maar ik heb geen tijd om in gedachten af te dwalen, want de ogen van de kunstschilder vonken inmiddels van enthousiasme. Hij heeft een plan voor de Berkel.

‘Dat tekenproject staat nu dus even in de wacht. Maar iedereen kan ideeën inbrengen. Ik heb een eiland voorgesteld!’

Ik kijk Jan verrast aan. Je hoort niet iedere dag dat iemand een eiland voorstelt. Hij is niet meer te stuiten. ‘Bij de Molengracht moet dat mogelijk zijn. Daar is ruimte door het brede talud en het wandelpad langs het water. Dat kan een stuk smaller en dan verbreden we de rivier, zodat er plek komt voor een eiland. Daar wordt de buurt stukken aantrekkelijker van.’

Samen zien we in onze fantasie een levendig groenstaatje, omringd door water. Een houten bruggetje met sierlijk smeedwerk, massa’s eenden, misschien wel een mini-stadstrandje… dit moet viraal! Jan buigt zich over zijn inmiddels smeltende ijsje. Ik spoed me naar huis om dit stukkie te tikken. Ook u mag meedenken over de toekomst van de rivier de Berkel in onze stad. Volgend weekend kunt u zich melden bij ’t Pakhuys. Op naar een eiland!