Zorg
Dr. Hugo Bolhuis heeft afgelopen week, na 29 jaar en 11 maanden, afscheid genomen van Gelre ziekenhuizen Apeldoorn. Op zijn laatste werkdag werd hij ’s ochtends opgehaald door een limousine en stond er voor de deur van het ziekenhuis een heel team klaar om hem te verrassen. Tussen zijn laatste operaties door werd de traumachirurg ook nog geïnterviewd. We moesten een beetje haast maken, want er waren nog genoeg mensen die de aandacht van hem wilden op deze bijzondere dag.
Dr. Bolhuis volgde de opleiding Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit in Utrecht. Als assistent-chirurg ging hij in militaire dienst bij het Militair Hospitaal ‘Oog in Al’. Dr. Bolhuis vond chirurgie een heel boeiend en aardig vak, waardoor hij de opleiding tot chirurg in Zwolle ging volgen. “Al tijdens mijn opleiding heb ik me extra verdiept in de behandeling van patiënten die een ongeval hadden meegemaakt”, legt de traumachirurg uit. “In het bijzonder heeft de behandeling van de ongevalspatiënt als mens met fracturen en weke-delenletsels mijn vakmatige aandacht.” Een korte periode werkte hij als afgestudeerde chirurg bij het AMC Amsterdam, waarna hij bij Gelre ziekenhuizen Apeldoorn terechtkwam. “Ik kwam binnen als algemeen chirurg met het aandachtsgebied trauma. Destijds deed een chirurg nog alles en in de loop der jaren is mijn werk steeds meer vernauwd tot de traumachirurgie. Mij wordt wel vaker gevraagd of ik dat niet erg jammer vind. Nee, want hoe meer diepgang, hoe mooier het is. Zo bereik je uiteindelijk ook meer kwaliteit.”
Wat is traumachirurgie?
Een traumachirurg is een chirurg die speciaal is opgeleid en getraind om patiënten te behandelen na een trauma. De letsels na een ongeval kunnen relatief eenvoudig zijn zoals wonden, verstuikingen of botbreuken, maar ook meervoudig en zeer complex. In de praktijk zien de traumachirurgen van Gelre ziekenhuizen vooral ouderen met letsel.
In de loop der jaren werd de chirurgie landelijk stapsgewijs geprotocolleerd. Dr. Bolhuis implementeerde dit bij Gelre ziekenhuizen. Met een multidisciplinair overleg voor trauma zoekt hij naar de beste behandeling op maat voor elke patiënt. Daarnaast coördineert hij de zorg rondom hen. “Dertig jaar geleden werd vaak dezelfde avond of nacht nog geopereerd, maar meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat het beter is als iedereen uitgerust is. We zorgen ervoor dat iemand fysiek in staat is om te worden geopereerd. We maken ook afspraken met bijvoorbeeld Randerode om te zorgen dat de patiënt zo snel mogelijk weer het ziekenhuis uit kan en gaat revalideren.”
Structuren opzetten vind ik leuk werk omdat je resultaten boekt, vertelt dr. Bolhuis. “Zo wordt er bij de geriatrische traumapatiënt ook standaard geïnventariseerd hoe de voedingstoestand is en is er aandacht voor vitamine D (waar veel een tekort van hebben) en osteoporose. We hebben ook een protocol rondom verdovingsprikken bij patiënten die hun heup hebben gebroken. Dat is hier opgezet en landelijk overgenomen.”
Zijn eigen ‘plein’ op de Eerste Hulp
Het opzetten van protocollen heeft tijd nodig, waardoor dr. Bolhuis ook bij Gelre ziekenhuizen gebleven is tot alles goed liep. Daarnaast werkte de traumachirurg al die tijd bij hetzelfde ziekenhuis, omdat hij het prettig vindt om in een bekende omgeving te werken, waar alle schakels goed zijn, hij de patiëntenzorg kent en inzet van het team. “Wanneer je bij een ander ziekenhuis komt te werken voelt het de eerste periode als een uitwedstrijd. Het duurt even voor je alle radertjes kent en dat is wel nodig voor zo’n breed vak als de chirurgie. Ik ben een voorstander van werken in een team. De geriatrische traumapatiënt is complex, een wankel evenwicht. Dan is het juist belangrijk dat alle radertjes goed samenwerken. Dit ‘smeren’ is het leuke van de traumachirurgie en is ook een speerpunt.” Dr. Bolhuis gaat verder: “Om een doel te bereiken moet je allemaal met de neuzen dezelfde kant op staan. Dat merken patiënten, die nog wakker zijn in de operatiekamer, ook. Op alle onderdelen hebben we goede bemanning, die meebeslist en opereert. Na een paar jaar weet je dat bij een ander ziekenhuis ook prima, maar ik vind het ook zonde om weg te gaan bij iets wat je hebt opgebouwd. Dat heb ik nu ook.”
Dat het dr. Bolhuis’ laatste dag is, vindt hij bizar. “Het is wel een soort van emotioneel. Ik zie dat iedereen veel moeite heeft gedaan met filmpjes, cadeaus en sketches.” De traumachirurg trok voor zichzelf de lijn om met de leeftijd van 66,4 jaar met pensioen te gaan en vindt het nu dan ook goed. “Het is tijd om andere dingen te gaan doen. Bijvoorbeeld rondtrekken met de camper, als corona het toelaat. In ieder geval niet medisch.”
