Sport
Ineens kan mevrouw De Graaf (48) haar elleboog niet meer volledig strekken. De eerste keer dat dit haar overkwam, was alweer maanden geleden. Ze wilde iets uit het bovenste schap van de supermarkt pakken en het leek net alsof haar elleboog op slot schoot. Na wat voorzichtig wiebelen, ging het wel weer. Twee weken later was het weer raak. Toen is ze naar haar huisarts gegaan die haar doorverwees. Op basis van dit verhaal vermoed ik dat de oorzaak een gewrichtsmuis is, oftewel een losgeraakt stukje kraakbeen. Als die gewrichtsmuis in het ellebooggewricht terecht komt, belemmert dat de beweging en kan de elleboog op slot schieten.
Zowel de röntgenfoto als de CT-scan tonen dat er inderdaad sprake is van een gewrichtsmuis. Soms zijn er meer dan een. Mevrouw De Graaf heeft twaalf jaar geleden met tennis haar elleboog gebroken. Ze vraagt zich af of het daar misschien mee te maken heeft. Dat kan inderdaad. Door de breuk kan er in de loop van tijd een lichte slijtage ontwikkelen waardoor extra botvorming ontstaat; dit kan vervolgens loslaten. In het begin voel je daar niets van tot je ineens je elleboog niet meer volledig kunt strekken. Een gewrichtsmuis kan ook op latere leeftijd ontstaan door ouderdomsslijtage, op dezelfde manier als na een breuk. Je ziet het soms ook bij jongeren. Bij hen is dan de bloedtoevoer naar een stukje bot van de elleboog tijdelijk gestopt, waardoor dat stukje bot loslaat en gaat zwerven, een zogenaamde OD-haard. Waarom dit ontstaat begrijpen we nog niet goed.
De gewrichtsmuis kunnen we via een kijkoperatie weghalen. Wel bespreek ik altijd met de patiënt dat dit in vergelijking met een kijkoperatie van de knie meer risico’s met zich meebrengt. De zenuwen en slagader liggen in de elleboog vrij dichtbij het bot. Dat maakt de speelruimte klein en de kans dat er iets beschadigt groter (ongeveer 1%). In de praktijk zie ik soms dat de gewrichtsmuis zich uiteindelijk nestelt op een plek waar het geen problemen meer veroorzaakt. Op dit moment heeft zij al geruime tijd eigenlijk geen last meer en besluiten we om nog even af te wachten. Als de slotklachten weer opspelen of mevrouw De Graaf pijn krijgt, dan kunnen we altijd nog tot een kijkoperatie besluiten. Mevrouw De Graaf is opgelucht dat het alleen een vervelend maar geen ernstig probleem is. Nu ze weet wat het is, kan ze het plaatsen en maakt ze zich niet langer zorgen. Ze ervaart eigenlijk nauwelijks pijn en vindt het daarom ook verstandig om af te wachten of het probleem vanzelf over zal gaan.
De orthopeden van het Gelre orthopedisch centrum Apeldoorn en Zutphen schrijven op deze plek om de week een column. Voor meer info: www.gelreziekenhuizen.nl en www.gelresport.nl