Sport
Djordji Karajanov is trots op zijn land en zijn vlag.
Aanvoerder/boegbeeld/veteraan Goran Pandev viert de kwalificatie met zijn ploeggenoten.
Hij kwam 29 jaar geleden vanuit Macedonië, dat zich in september 1991 afscheidde van Joegoslavië, als vluchteling naar Nederland. Samen met zijn vrouw en eerste kind hoopte Djordji Karajanov hier nieuw geluk en een financieel gezonde toekomst te vinden. Het gezin kwam via VluchtelingenWerk in Beekbergen terecht. Inmiddels is Karajanov 62 jaar en woont hij alweer vele jaren in Apeldoorn. Thuis op de bank gaat hij het EK voetbal volgen en hoopt hij van harte dat ‘zijn’ Noord-Macedonië voor een stunt gaat zorgen.
Want voetbal is zijn grote passie, zijn hele leven al. Hij speelde zelf op hoog niveau, zelfs ook één jaar betaald voetbal. Dit vond allemaal plaats lang voor het uitbreken van de Balkanoorlog. “Ik ben geboren en getogen in Veles, zo’n veertig kilometer van de hoofdstad Skopje. Ja, ik mis Macedonië wel, maar drie à vier keer per jaar gaan we er naar terug, op vakantie en naar familie daar.”
In 1993 werd het land lid van de Verenigde Naties, toen nog onder de naam Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, vanwege een geschil met Griekenland over de rechten op de naam Macedonië; een streek in Griekenland draagt immers dezelfde naam. Na een akkoord met Griekenland kreeg het land in 2019 uiteindelijk de naam Noord-Macedonië. Een heel gedoe dus, maar op het T-shirt van Djordji prijkt ‘gewoon’ de naam Macedonia. Hij heeft het conflict rond de naam vanuit Apeldoorn gevolgd en blijft er uiterlijk onbewogen onder. “Wij zijn ondertussen al zo lang in Nederland, dat we ons ook Nederlander voelen”, zegt hij, terwijl zijn vrouw bevestigend knikt. “Onze zoon is nog wel in Macedonië geboren; hij was 4,5 jaar toen we naar Nederland gingen. Onze dochter is 18 nu, zij is hier geboren.”
Voetballer zijn in Macedonië was geen luxe, in de tijd dat Djordji actief was. “De velden waren enorm slecht: we speelden in de modder. Nergens zag je gras. Kleedkamers hadden we ook niet; we kleedden ons om in een geparkeerde treinwagon. De trainingen bestonden ook vooral uit telkens 10 tot 15 kilometer hardlopen. Aan voetbaltechnische en -tactische zaken werd nauwelijks aandacht besteed.” Hij had het dan ook voornamelijk aan zijn talent te danken dat hij als centrale middenvelder en soms als spits zich tot topscorer liet kronen.
Toen hij in Beekbergen eenmaal gesetteld was, sloot hij zich aan bij de lokale voetbalvereniging en heeft daar liefst 25 jaar de geelzwarte kleuren verdedigd. “Ik wist niet wat ik zag: echt gras! Trainen deden we ’s avonds bij kunstlicht. Had ik ook niet eerder meegemaakt. Het was een enorm leuke tijd, met drie kampioenschappen met ons derde elftal.” Drie jaar geleden is hij met veldvoetbal gestopt, maar in de zaal blijft Djordji onverminderd actief. “Daar speel ik voor Apeldoornse Boys, met andere jongens uit voormalig Joegoslavië. En erg succesvol: in drie jaar tijd zijn we ook drie keer gepromoveerd!”
Djordji geeft het eerlijk toe: de heimwee naar Veles en Noord-Macedonië kwelt hem af en toe. “Er wonen daar nog twee broers van me en die mis ik enorm. Maar wij zijn tegelijkertijd heel blij met ons leven hier in Apeldoorn. Ik heb een goede baan en we hebben fijne (voetbal)vrienden.” Hij volgt het recente succes van zijn nationale voetbalteam thuis op de bank. En hij was maar wát trots toen ‘De Rode Leeuwen’ – want zo luidt de bijnaam van de ploeg – geschiedenis schreven door zich voor de eerste keer ooit als onafhankelijk land te kwalificeren voor een groot voetbaltoernooi. In de play-offs versloegen zij in november vorig jaar Georgië met 0-1, met het winnende doelpunt van wie anders dan Goran Pandev, waardoor hun deelname aan het Europees Kampioenschap officieel een feit werd.
“Ik heb nooit gedacht dat dit succes ooit zou komen”, glundert Djordji. “Handbal is altijd dé volkssport van Macedonië geweest, want daar zijn we gewoon geweldig goed in, maar recent is er ook meer geld in de voetbalploeg gepompt. Er is op tijd erkend dat de nieuwe generatie spelers, actief bij grote clubs in het buitenland, veel potentie hebben. Trainer Igor Angelovski heeft er een goed team van gesmeed. Natuurlijk, Pandev is als 37-jarige aanvoerder het boegbeeld van onze ploeg, maar we hebben meer spelers die op hoog niveau acteren. Onze kracht is het collectief en de trots om voor ons land te mogen voetballen!”
In de groepsfase van het EK speelt Noord-Macedonië onder meer tegen Nederland. “Dat verliezen wij kansloos met 3-0”, verwacht Djordji. “Tegen Oekraïne en Oostenrijk zullen de verschillen kleiner zijn. Ik verwacht een 2-1 nederlaag tegen Oekraïne, maar wel een 2-1 overwinning op Oostenrijk! Dan worden we derde in de poule en moeten we afwachten of dat genoeg is om als een van de vier beste nummers drie door te gaan naar de volgende ronde.”
Overigens: toen Djordji Karajanov deze voorspelling deed, moest de wedstrijd in en tegen Duitsland voor de WK-kwalificatie op 31 maart nog gespeeld worden. Noord-Macedonië veroorzaakte een schokgolf in de voetbalwereld door ‘die Mannschaft’ met 1-2 te verslaan. De treffers kwamen van veteraan Pandev en het grootste talent van de ploeg, de 21-jarige Elif Elmas van SSC Napoli. Laat dit een waarschuwing zijn voor de Oranje-spelers en bondscoach Frank de Boer. De Rode Leeuwen kunnen het de oranje soortgenoten in Amsterdam op maandag 21 juni (aanvang 18.00 uur) nog verdraaid lastig gaan maken…
