Stedendriehoek
Geraffineerd en ontroerend’ had ik ergens gelezen. Over de Japanse film Shoplifters. ‘Winkeldieven
Column Eke Mannink
De link met winkeldieven was snel gelegd, al gaat het in het geval van Dat Bolwerck niet om een winkel, maar om een ruimte voor kunst en gedachten. Later begreep ik van de eigenaar van de Readshop in Warnsveld hetzelfde: Ik heb de boekjes uit de verkoop gehaald mailde hij. Twee stuks nu gestolen.’ Readshoplifters. Nou ja zeg dat verwacht je toch niet in Zutphen? Of in Warnsveld? Of ben ik nou een naïeve voormalig westerling?
Laten we het daarop houden.
Shoplifters is van de Japanse filmmaker Hirokazu Kore-eda. Volgens de NRC gaat hij over veelmaar vooral over het onzegbare dat alleen in grote filmkunst zichtbaar kan worden gemaakt.
De slotregel van de recensie had me overgehaald:
‘En dan ontvouwt het zich als een droeve bloem van licht.’
Die moesten we zien.
Hij draait nog niet bij ons dus zoon van twaalf dochter van veertien en ik reizen af naar filmhuis Focus in Arnhem. Dat is een prachtig licht gebouw met een glazen dak dat uitkijkt op de Sint-Eusebiuskerk een fabelachtig uitzicht als je de trap bestijgt naar de bovenverdieping. Ik krijg meteen visioenen van glazen daken rondom de Walburgis. In de zomer kun je in Arnhem op het dakterras film kijken óók een inspirerend idee … Cinemajestic? Luxor?
Hoe dan ook wanneer je zoals wij op rij twee belandt kom je zo ongeveer ín de film terecht. Het megagrote scherm trekt ons de arme buurten van Tokio binnen en laat ons twee uur lang intens meeleven met een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk gezin. Ik waag me niet aan de inhoud; de film gaat over veel meer dan het plot op papier doet vermoeden. Niets is wat het lijkt en zelfs dat niet – zo zou je het hoofdmotief kunnen omschrijven. Het is een film die nog dagen of zelfs weken door je hoofd spookt vermoed ik.
Nadat de droeve bloem van licht zich geheel aan ons heeft ontvouwen lopen dochter zoon en ik wat verdwaasd de zaal uit. Als laatsten. De Eusebius troostend linksboven achter glas lijkt minzaam op ons neer te kijken.
Pas bij de wc’s beneden beginnen we te praten.
‘Dit soort films is eigenlijk niets voor mij begint zoon.
Hij was wel heftig zegt dochter.
En droevig voeg ik toe.
Na een half uur zijn we het erover eens: we zijn blij dat we Shoplifters hebben gezien. Mocht u nieuwsgierig zijn geworden – komende vrijdag, zaterdag en dinsdag draait hij in Luxor, ons filmhuis aan de Houtmarkt.
Eke Mannink, voormalig stadsdichter van Zutphen, bekijkt onze stad vanuit haar schrijfkamer aan het s Gravenhof. Zij houdt wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Zo onderzoekt Eke sprookjes in de Hoven flessenpost over het Waterkwartier of wanklanken uit de Muziekwijk. Om maar wat te noemen. Haar nieuws ligt op straat. Iedere week weer.
‘
