Sport
Het is een naam die jaren geleden vaak van de tribunes galmde: ‘Joppie van der Linden’. Het zal de nostalgische gedachten van de supporters direct op hol doen slaan. De voormalig centrale verdediger en vrijetrappenspecialist van Go Ahead Eagles is teruggekeerd op het oude nest als trainer van de Meiden Onder 16.
Vitesse, Go Ahead Eagles, AZ, Willem II en het Australische Sydney FC. Het zijn een aantal mooie clubs waar Jop van der Linden heeft mogen voetballen. Na maar liefst 261 wedstrijden in het betaald voetbal te hebben gespeeld, besloot Jop om in 2019 zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen bij zijn jeugdliefde avv Columbia in Apeldoorn. Inmiddels is de oud-verdediger gewend aan het leven na professioneel voetbal, maar dit was in het begin lastig. “Mijn hele leven was voetbal”, vertelt Jop. “Ik heb tien jaar jeugdvoetbal gespeeld en vervolgens nog eens tien jaar als prof. Het enige waar ik aan dacht én het enige wat ik deed was: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Zelf heb ik ervaren dat de voetbalwereld best hard kan zijn. Elke speler heeft ups and downs, blessures en soms minder speeltijd. Over het algemeen zijn dit toch gebeurtenissen die best een indruk op je achterlaten en dus vond ik het slim om wat afstand van het voetbal te nemen. Op dat moment ben ik om me heen gaan kijken naar welke dingen ik leuk vind buiten voetbal, maar ik kwam er snel achter dat zomaar wat anders doen best ingewikkeld is. Zodoende begon ik interesse te krijgen in het trainerschap.”
Voetbalschool
“Ik had persoonlijk nooit verwacht dat ik trainer wilde worden. Uiteindelijk begon ik het voetbal te missen en heb ik besloten om verschillende voetbalopleidingen als trainer te volgen. De voetbalschool in Apeldoorn was voor mij ideaal. Ik woon daar met mijn vrouw en twee kinderen en heb daar mijn eerste cursus kunnen volgen. Het liefst ben ik op vertrouwde plekken: zo begon ik drie jaar geleden mijn stage bij Go Ahead Eagles onder Jip Ellenbroek. Vervolgens ben ik naar mijn oude club Vitesse gegaan en heb daar gewerkt met de Onder 14 en Onder 16. Dit jaar ben ik ook begonnen als hoofdtrainer bij mijn jeugdclub avv Columbia, wat ik ga combineren met het trainen van de Meiden Onder 16 bij Go Ahead Eagles. Ik ben van nature een heel rustig persoon en doe graag dingen stap voor stap. Het is daarom ook best raar om te beseffen dat dit alweer mijn derde seizoen als trainer is. Ik voel me het meest comfortabel als ik ergens langer ben, misschien dat ik daarom ook enkel train bij clubs waar ik eerder gespeeld heb in mijn carrière. Het heeft ook geen zin om overhaast te werk te gaan. Er zit geen maximale leeftijd op het zijn van trainer, in tegenstelling tot het zijn van voetballer. Ik heb er ook bewust voor gekozen om elk jaar een andere leeftijdsgroep onder mijn hoede te nemen. Je gaat toch anders te werk qua omgang, oefeningen en proces bij verschillende leeftijden. Deze lessen heb ik allemaal meegenomen en wil ik nu tot uitvoering gaan brengen bij de meiden van Go Ahead Eagles.”
Thuiskomen in een prettige werkomgeving
“Bij Go Ahead Eagles heb ik een succesvolle tijd gehad en het voelt als thuiskomen in een prettige werkomgeving. Toen de optie er was om trainer te worden bij de MO16 heb ik dan ook vrij snel ‘ja’ gezegd. We zijn eind maart relatief laat met de trainingen begonnen. Er zijn twintig speelsters overgebleven en de energie en het enthousiasme zijn gigantisch. De speelsters zelf laten dit zien, maar ook vanuit de club proef ik deze energie. Ik ben sowieso al heel blij met een meidenteam bij Go Ahead Eagles. Dit is een belangrijke vooruitgang voor de club. Aan de motivatie van de meiden ligt het in ieder geval zeker niet, want een aantal speelsters reizen tientallen kilometers heen en terug om hier te mogen voetballen. De groep zelf is kwalitatief talentvol, maar je merkt wel dat er heel veel nieuw is voor de meiden. Ze moeten wennen aan de intensiteit van de training en aan onderlinge concurrentie die je met elkaar gaat hebben. Ze gaan genoeg ervaringen opdoen en dingen tegenkomen, iets wat heel goed is voor de ontwikkeling. Alle speelsters zijn gewend om gemengd te spelen tegen de jongens. Het feit dat ze nu een compleet meidenteam zijn is al een verschil met eerst. Dat is iets waar ze misschien aan moeten wennen. Dit doen ze overigens heel goed, want de sfeer in het team is al positief. In het verleden hebben veel meiden gespeeld bij hun eigen club en ook bij de regioselectie. Dit zorgde ervoor dat ze eigenlijk veel meer trainden dan goed voor ze was. Het is ook belangrijk goed te herstellen en ervoor te zorgen dat je effectief traint. Dit soort dingen geven wij ze ook mee als staf.”
Eagles-DNA
“Persoonlijk zou ik graag mijn volgende cursusdiploma willen halen tijdens dit seizoen om nog lang werkzaam te zijn in deze omgeving. Ik weet dat dit raar is om nu al te zeggen, maar het voelt heel goed hier. Wat ik belangrijk vind voor de meiden is dat ze iets van het Eagles-DNA meekrijgen en zich echt focussen op hun ontwikkeling. We spelen in de Hoofdklasse Jongens Onder 15, wat een flinke uitdaging kan zijn. Fysiek ga je niet kunnen vermijden dat een aantal jongensteams wat sterker is en daar moet je mee om leren gaan. Duidelijkheid in de manier van spelen, positionering, aanvallen en verdedigen, krachttraining, performance en video-analyse zijn allemaal dingen waar ze kennis mee gaan maken. Zoals altijd bij de Voetbalacademie moet resultaat niet leidend zijn. Op het moment dat wij de meiden dit alles kunnen meegeven en zien dat ze zich ontwikkelen, is ons doel behaald.”
Vrije trappen
Dan zal voor een aantal mensen nog één vraag op de lippen branden. Het heeft natuurlijk alles te maken met de vrije trappen die Jop vaak feilloos binnenschoot. Gaat hij dit overbrengen naar de speelsters? Jop antwoordt op deze vraag met bescheiden trots: “De jeugd weet steeds minder van mijn vrije trappen af, maar het is iets wat voor mij persoonlijk een wapen was. Ik kan dat niet zomaar aan iemand leren. Mijn taak als trainer is de wapens van de speelsters herkennen en die te versterken. Mocht het zijn dat iemand die techniek heeft, dan ga ik zeker kijken wat er mogelijk is.” Het idee om de speelsters een compilatie te laten zien van zijn vrije trappen ziet Jop wel zitten. “Het zou leuk zijn om de nieuwe generatie even te laten herinneren hoe ik dat tien jaar geleden deed. Wie weet op de volgende training!”
