Haags lunchen

We waren na een pittige strandwandeling neergestreken in een uitspanning aan de Scheveningse haven en hadden net onze lunch besteld. Terwijl we ons alvast verheugden op de culinaire hoogstandjes, werd onze aandacht getrokken door de persoon aan het tafeltje naast ons. Iemand die wij vroeger een oudere dame noemden, maar sinds we zelf ook aardig in de richting van die leeftijdscategorie waren gekropen, waardoor ons perspectief meedogenloos in ongunstige richting was verschoven, zal ik het houden op een dame die net iets ouder was dan wij. Ze was in gesprek met iemand die hoogstwaarschijnlijk haar dochter was. In gesprek, dat doet tweerichtingsverkeer vermoeden, maar daar was hier geen sprake van. Mevrouw was namelijk op luide toon haar hele medische dossier aan het doornemen. En sloeg daarbij geen detail over. Alle bezoeken aan huisartsen, ziekenhuizen en andere medische instellingen in een straal van 40 kilometer rondom Den Haag kwamen in chronologische volgorde voorbij. Daarbij werden ook de daarbij behorende klachten, bestaande ziektes en vermoedens van opkomende kwalen uitgebreid benoemd en zonodig met hulp van Google, de smartphone bleef onder handbereik, verder uitgelegd en toegelicht aan de zwijgzame maar toegewijde dochter.
De ober van dienst kwam regelmatig even achter de dame staan met een eerst vragende en later licht wanhopige blik, maar voor een serieuze bestelling bleek steeds geen tijd. We waren immers net op weg naar een bezoek aan het MC Haaglanden, nadat we de deur van de Mauritskliniek teleurgesteld achter ons hadden dichtgeslagen. Ze hadden daar namelijk weinig kunnen doen aan vermoedens dat er sprake was van een kwaadaardige vorm van huidkanker op bepaalde precaire plekken, het was kennelijk te pril voor medisch gefundeerde conclusies.
Geraakt door zoveel medisch onbegrip, keken wij elkaar ook veelbetekenend aan boven onze van de weersomstuit koud geworden tosti’s. Die waren prima hoor, daar niet van, maar wanneer je hoort dat MC-patiënten zeker een half uur moeten stukslaan in een overvolle wachtruimte nadat de uiteindelijke afspraaktijd was verstreken, krijgen ze toch een licht bittere bijsmaak.
De verantwoordelijke dame had daar geen weet van en bleef in haar medische bubbel, waarschijnlijk lang nadat wij weer buiten stonden; voldaan maar voortaan nog meer op onze hoede tijdens het oversteken, je moest in deze regio beslist niet in aanraking met de medische stand komen.