Aanhaken of afhaken

Het is altijd frappant dat een bepaalde omgeving, in dit geval een bankje aan de rivier met zicht op de ondergaande zon aan de overkant, als vliegwiel kan fungeren voor nostalgische beschouwingen. Zo schoot me ineens weer het moment te binnen waarop ik in een flits besefte dat de wereld voor mijn opa, mokkend in zijn veel te heet gestookte appartement waar de laatst overgebleven planten voortdurend amechtig slap hingen te hangen, te complex was geworden. De almaar doorgaande technische ontwikkelingen waren hem onhaalbaar ver voorbij gesneld. Hij kreeg de door de woningbouwvereniging opgehangen nieuwe thermostaat met geen mogelijkheid naar zijn hand gezet.
Een déjà vu kreeg ik bij mijn vader. Op een gegeven moment zag ik hem vanuit zijn luxe Humbert Tan-stoel hulpeloos met diverse afstandsbedieningen en een simpele seniorenmobiel jongleren. De ooit op ons advies aangeschafte laptop die op de eettafel al oneindig lang werkeloos stof stond te verzamelen, nam ik hierin mee. Dat ging ‘m dus niet meer worden, zelfstandig mee blijven doen in de maatschappij.
Daarbij was ik in de vaste overtuiging dat mij dit, juist vanwege deze twee vreeswekkende voorbeelden, niet zou gaan overkomen. Ik zou natuurlijk alle nieuwe technische noviteiten op de voet blijven volgen. Me niet laten overvallen door de een of andere plotse innovatie die mij buitenspel zou zetten en die mij dezelfde meewarige blikken zou opleveren als die ik voor mijn voorvaderen in petto had gehad. Maarrr.. ik had zojuist een artikel gelezen over kunstmatige intelligentie en hoe AI onze levens onherroepelijk totaal zou gaan veranderen. En plotseling overviel me het gevoel dat ik er geen zin meer in had. Ik wilde niet eens meer weten wat er allemaal stond te gebeuren. En was dat eigenlijk erg of gewoon onderdeel van een proces waar iedereen op zijn of haar tijd onvermijdelijk mee te maken zou krijgen? Ik keek peinzend een binnenvaartschip na dat zich onaangedaan en traag door de bochtige rivier heen ronkte en het antwoord meenam. Misschien was deze bui gewoon een losse flodder, één die nadat ik de eerste schok zou hebben verwerkt vanzelf weer zou overwaaien. Mijn telefoon tingelde een appje: wanneer ik dacht thuis te komen? Pff, kon AI mij niet aan een goed antwoord helpen?