Stedendriehoek
Of er een traumahelikopter moet komen op Vliegveld Teuge? Absoluut. En met mij juicht heel de provincie. Momenteel zijn Gelderland en Overijssel een zogeheten ‘witte vlek’ op de kaart. Traumaheli’s komen hier niet binnen een half uur ter plaatse. Wat zijn we dan ineens blij met een Airportje om de hoek, hè?
Die dusdanig georganiseerd is dat de heli daar zijn belangrijke werk kan doen? Vraag me af of daar ook een boos comitétje voor wordt aangesteld. Geluidshinder van de propellers. Ondertussen ligt er iemand te vechten voor zijn leven, maar dat doet er niet toe. Te veel geluid! En dat fluorgeel. De omwonenden schrikken zich gek! De Dierenambulance is al twintig keer gebeld. ‘Er vliegt een enorme Tweety rond ons huis!’
Ondertussen huilt God. Hij is ontroostbaar. Zelfs de wind kon hem niet troosten of van zijn plaats afbrengen. Gevolg: enorme overstromingen in Limburg en onze buurlanden. Verschrikkelijk. Het valt me op dat er vrij lauwtjes op gereageerd wordt, terwijl ik denk dat we de ernst moeten inzien van de situatie. Zijn we op zakken, ik bedoel zaken voorbereid? Kun je je voorstellen dat je ineens je huis moet verlaten, je dieren moet inpakken en gaan? Als lezer woont u ongetwijfeld (redelijk) dicht bij de IJssel… De ondernemers langs het water stropen de mouwen op. De boel wordt ontruimd. Treurig, maar ergens bewijst de natuur in een paar dagen dat het niet met zich laat sollen. We knallen miljonairs de ruimte in, hebben allemaal een visie op een rondrazend pandemietje en houden de idiote horrorhuizen in stand. Ik vind dat zo een hypocriet gelul, werkelijk. Nu wijst iedereen met een vingertje naar Gosschalk, maar denk je nou echt dat het er in andere slachthellen anders aan toe gaat? Als je wil dat het stopt, moet je stoppen met vlees eten. Kunnen de horrorhuizen mooie plantaardige producten gaan produceren. Snijden de werknemers geen dieren open, maar planten. Wat zeggen ze ook alweer? Happy knife, happy life?
Ik ga me vast opmaken voor de mailtjes van gelovigen, dat ik niet mag spotten met God. Maar dat doe ik niet. Misschien zit ‘ie er wel. En als hij er zit, is hij het die zo hard en onbedaarlijk zielig huilt. Waarom? Hij heeft een glimp opgevangen van Branson, die in een pretraket een gat in de ozonlaag vliegt. Maar nog meer huilt hij om een man die hij speciaal naar de wereld had gestuurd om onvermoeibaar voor underdogs op te komen en voor rechtvaardigheid te strijden. Die stond te vroeg bij hem bij de poort.
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles.
