Stedendriehoek
‘En wat doen je dan?’ hij neemt een slok van zijn biertje.
‘Niks,’ begin ik. ‘Ik word er verdrietig van, dat wel,’ en ik laat mijn bierviltje rondjes tollen.
Een vriend en ik zitten op het terras en het gaat over de columns. Ik vind dat geen leuk onderwerp. Ik word er wat verlegen van. De vriend weet het. We spreken er sporadisch over. Maar sinds kort gaat het hard. Hij vindt dat ik bekender wordt. Mij zegt het niet zo veel.
Wel merk ik dat er steeds meer respons komt. Heel veel leuk, soms stom. Opvallend is hoe vaak de inhoud wordt overgeslagen en er op de man wordt gespeeld. Vooral digitaal. Op Renske Kruitbosch, in dit geval. Het gaat niet meer om wàt ik schrijf, maar wie het schrijft. Terwijl niets leuker is dan over de inhoud praten. Ik hoop juist dat mensen het niet met me eens zijn. Dan kunnen we erover lullen.
Het tafeltje naast ons luistervinkt mee. De vrouw, middelbare leeftijd, grote zonnebril, reageert. ‘Sorry hoor, dat ik me er mee bemoei. Maar jij bent Renske Kruitbosch, toch?’
Het geeft wel dat ze zich er mee bemoeit. Ik knik.
‘Tsja, Renske, dat hoort er bij, hè? Denk je dat alle andere bekende mensen nooit kritiek krijgen?’
De vriend kijkt me snel aan.
‘Dus als iemand publiekelijk zijn beroep uitoefent,’ begint hij, ‘mag je daar digitaal keihard op in hakken? Omdat het er bij hoort, volgens u?’
Ik voel dat ik meer wijn nodig heb voor dit gesprek.
De vrouw wordt fanatiek. Haar wangen roder dan haar lipstick.
‘Ja, dat vind ik. Wie kaatst moet de bal verwachten!’
De vriend blijft rustig. Hij drinkt tripeltjes, hij kan wat hebben.
‘Maar het gaat om de bal. En in vele gevallen gaat het op internet om het kaatsen. Terwijl het om de bal moet gaan, niet wie er gooit of kaatst.’
De vrouw is de draad kwijt, ik mijn geduld.
‘Maar,’ begin ik zachtjes, ‘ik snap uw punt. Ik hoop alleen dat mensen begrijpen dat dit mijn beroep is. Dit is wat ik doe. Je belaagt een dierenarts ook niet omdat hij een hond moet euthanaseren.’
De vrouw liegt dat ze het begrijpt en kletst verder met haar vriendin. Ik glimlach naar de vriend. ‘Ik las laatst dat het niet gaat om wie je bent, waar je bent, wat je doet of wat je hebt,’ begint hij, ‘maar wat je denkt.’
Er valt een lieve stilte.
‘Ik denk nog een borrel, wat jij?’
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles.
