Stedendriehoek
‘Verveel me,’ mompelt Amalia.
‘Ik ook,’ zegt Alexia.
‘Heb zin in Ouzo,’ kirt Maxima.
En daar ging het hofje, in de kist naar Griekenland. Even deed het net aan Willemientje in de Tweede Wereldoorlog denken. ‘Houd moed! Draag een mondkap’ was nu de mededeling geweest. En daar zaten ze, Wim-Lex en Max, in hun Griekse optrekje. Hoe werkt zoiets? Wat, in dit hele verhaal en deze situatie, deed dit tot een goed idee maken? Wij hebben ook recht op vakantie? Dit merken ze toch niet? Het is een privévliegtuig…?
Ik vind het als een homp chocola opeten voor iemand die allergisch is of streng aan het diëten is. Ja, het kan, maar lekker meelevend is het niet. Of zou het een publiciteitsstunt zijn? Was Wim een beetje jaloers op Mark, op wie de laatste tijd alle ogen gericht zijn? Doet Rutte het net iets te goed? Wilde Wim weer wat spotlights? Was dit een voorbedacht complot?
Dat is tegenwoordig namelijk helemaal hip, geloven in complotten. Hele massa’s volgen ongenuanceerde bullshit. Iedereen weet het, een ieder is wetenschapper. De APA bronvermelding in verslagen wordt straks totaal anders. ‘Bron: Buurman Henk, oktober 2020, ‘waarom politici teringlijers zijn.’
Schitterend hoe Rutte de volle verantwoordelijkheid op zich neemt. De Koning is onschendbaar. Als een peuter mag ‘ie aan het tuigje mee de straat op. Rutte’s tuigje, welteverstaan. Het wordt, door Griekenland-gate, weer pijnlijk duidelijk hoe kneuterig dat spulletje van Oranje Nassau werkt. Leuke lui, hoor, maar als het erop aan komt hebben ze geen fuck te zeggen. Wim en Lex zijn de puppies van Rutte. Babyhondjes hebben een hoog aaibaarheidsgehalte en zorgen voor aanspraak.
Mooi, hoe het leven werkt. De vakantie van de Oranjes staat symbool voor het gedrag van vele complotties en andere recalcitrante rakkers; het idee van onschendbaarheid. Onschendbaar voor de wet en onschendbaar voor het virus. Waar Wim-Lex kirrend een glas champie achterover joekelt in zijn privejet, kuieren anderen zonder mondkap de super in. In de waan onschendbaar te zijn. Wim laat zien dat het niet te laat kan zijn, dat je het tij kunt keren. Dat je je kunt vergissen en terug kunt vliegen. Ook zonder dat Rutte je op de vingertjes tikt. Enkel de Koning is onschendbaar. όλα θα πάνε καλά.
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles. www.renskekruitbosch.nl
