Stedendriehoek
‘Een vaasje, alstublieft,’ en ik glimlach. Ik hou niet van boeketten maar des te meer van een ijskoud biertje op het terras. Het kon weer. Ik zat met een vriend en we bestelden ons eerste rakkertje. Tijdens de lockdowns hebben we thuis best eens een pilsje gedronken. Of wijn. Maar het drinkt anders. Een blik van een ober. Etiketje naar de gast. Bierviltje. Niet op hoeven staan. Het terras heeft iets magisch.
Ik kan de klagende dertigers niet uitstaan. Een vage kennis van me was zes keer negatief getest op corona. ‘Nu ben ik er echt wel klaar mee hoor, ik laat me niet meer testen,’ zuchtte ze en snotterde wat in haar zakdoek. Jij kunt er wel klaar mee zijn, maar zijn we dat niet allemaal?
Ik denk aan de jongeren. De hele delegatie die hun eerste Boode-biertje nog niet hebben gedronken. Die nog niet naar Pampus in de Posterenk zijn geweest. Dieka. Er is een hele lichting jongelui die nog niet stiekem hun ID vervalsen. Die slinks Flügeltjes in de bosjes staan weg te tikken. Tongen op het hoekje. Verliefde vlinders voor een avondje uit. Indrinken met WKD of Breezer. Fietsen. Dansen op discobeats. Niet te veel zweten, lang in de rij voor de wc. Uitsmijters die alles als vaders aanschouwen. De DJ die een jarige door de microfoon roept. Niemand verstaat het. Het om 00.30 uur thuis moeten zijn en dat nooit halen. Smoesjes verzinnen. De rij bij de jassen was zo lang! Slingerend van plezier terug naar huis. Zondag alles nabespreken. Vlinders in je buik van de Flügels en de verliefdheid. Nog maar 6 nachtjes. Dan mag je weer.
Er is een kudde jongens en meisjes die hun allereerste keren kroeg en disco keer op keer uitgesteld zien worden. Uitzichtloos. Ik lees in de kranten dat politie harder op wil treden tegen feestende jongeren. Ik begrijp daar geen jota van. Waar doen die jongelui het nog voor? Het zwoegen op school, het sporten, het hoge cijfers halen? Ze hebben niets om in het weekend naar uit te kijken. Tuurlijk, iedereen levert in met corona, maar denk aan al jouw eerste keren. Ik smachtte ’s maandags al naar het weekend. Sporten, stappen en slapen! Er is een vergeten leeftijdsgroep die nu ook nog eens extra gestraft wordt. Ik stel voor om overal kleine buitenfeestjes te vieren straks. Leeftijd? Van 16 tot 20 jaar. Nu krijgen zij eens voorrang.
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles. www.renskekruitbosch.nl
