Stedendriehoek
Wat zijn ze in godesnaam aan het doen in Staphorst? Wat mij betreft een vraag die je je elk seizoen en iedere dag kunt stellen, maar nu in het bijzonder. Ieder zijn ding. Geloof is het mooiste wat er is. Hoop doet leven. Maar met 600 man in een kneuterige kerk plaatsnemen terwijl de wereld in lichterlaaie staat? Dan ben je niet een goedgelovig iemand, dan ben je knetterkoekoek. Waar de hele economie, het milieu en de mensheid bezig is om met elkaar deze pandemie onder controle te krijgen, prediken ze in Staphorst voor eigen parochie. Kumbaya, My Lord? Onbegrijpelijk.
Ben ik te hard? Volgens mij niet. Ben wel een beetje recalcitrant deze dagen, maar dat komt door het onbedaarlijk volume aan nonsens en lariekoek wat er voorbij komt. Ik ben redelijk actief op social media, zo ook op Instagram. Ik scroll langs verhalen met credo’s als ‘als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken!’. Hou toch op. Ik heb het leukste beroep van de wereld maar ik moet ook gewoon het zweet tussen de panty werken. Er zijn dagen dat het niet lukt. Dat de grappen niet vallen. Dat het boek niet verkoopt. De column niet gelezen wordt.
Het leven is ramhard werken en dat maakt het leven ook zo leuk. Mensen vragen vaak waarom ik zo opgewekt en gierend van het lachen door de wereld tokkel. Dat komt omdat mijn nullijn anders is als die van anderen. Als je als basis neemt dat het leven fenomenaal kut is, dan valt eigenlijk alles mee. Ik ga nergens van uit. Verwacht niets. Droom me wild maar ga er vanuit dat ik overal keihard voor moet werken. Alles dat lukt, valt mee. Dat klinkt negatief, maar dat is het allesbehalve. Het zorgt er voor dat ik uit mijn eigen positiviteitsvijver moet vissen. Het leven is een godsmirakel!
Wie geen tegenwind kent, heeft ook niet in de smiezen als de wind draait en mee zit. Zo is iedereen ook wel klaar met Corona. In welke God je ook gelooft. Snap ik, ik ook. Mijn gedachten zijn vooral bij de horecaondernemers, theatermakers en medisch personeel. En bij de malle kousen die in de kerkbanken ploffen. God kijkt mee, hoor! Man, pleur die mondkap nou gewoon op als dat gevraagd wordt. Hou een beetje afstand. Denk aan God. Dat kan ook met 3 man, gewoon in huis. Heb je naasten lief. Werk je de rambam. Halleluja!
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles. www.renskekruitbosch.nl
