Stedendriehoek
In Nederland is er veel acceptatie en begrip voor de lhbtiq+ gemeenschap, wat staat voor lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders, interseksuelen en queer personen. Helaas is dit niet overal zo, want sommige landen zijn minder tolerant ten opzichte van deze gemeenschap. In Nederland zijn er bepaalde gemeentes die bekendstaan als ‘lhbtiq+ friendly’. Dit betekent dat deze gemeenten actief werken aan inclusiviteit en gelijke rechten voor de lhbtiq+ gemeenschap. Ze willen ervoor zorgen dat iedereen, ongeacht hun seksuele oriëntatie of genderidentiteit, zich veilig en geaccepteerd voelt. Maar is er nog werk aan de winkel voor de gemeenschap of zijn we al heel ver? En wat doen regenboog gemeenten voor de gemeenschap?
Regenboogsteden
Een regenboogstad is een stad die emancipatie, sociale acceptatie en veiligheid bevordert van de lhbtiq+ gemeenschap. De regenboog vlag is hierbij de vlag voor de homo emancipatiebeweging. Regenboogsteden krijgen ook een subsidie van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. In 2008 begon dat project. 56 steden zijn regenboogsteden. Amsterdam, Rotterdam, Amersfoort, maar ook Breda en Gouda zijn bijvoorbeeld regenboogsteden. Ook de gemeente Zutphen en Deventer, dus de gemeente ‘Zeventer’ ook. Wat Deventer bijvoorbeeld doet is dat de Wilhelminabrug elk jaar met Valentijnsdag alle kleuren van de regenboog krijgt.
Het beleid van regenboogsteden
Een regenboogstad of -gemeente heeft als doel gelijke rechten en acceptatie voor de lhbtiq+ gemeenschap te bevorderen. Ze krijgen jaarlijks geld, tot en met 2026 is dit 1,24 miljoen, om hun emancipatiebeleid uit te voeren. Het belangrijkste doel is om de acceptatie van de lhbtiq+ gemeenschap te vergroten. Vooral voor ouderen, jongeren en in kringen waar het nog een taboe is om bij de gemeenschap te horen, wordt extra aandacht besteed. Geweld, discriminatie en intimidatie moeten verminderen, zowel op scholen, op het werk, thuis als in de zorg, zodat iedereen zich veilig en gesteund voelt. Regenboogbeleid omvat ook het organiseren van activiteiten bij ‘Coming Out Day’ en symposia, waarbij de weerbaarheid van de gemeenschap wordt versterkt. Lokale samenwerkingspartners leren beter samen te werken dankzij de subsidie, en er wordt politieke belangstelling en bewustwording op lokaal niveau gecreëerd.
Mijlpalen en tegenslagen
De lhbtiq+ gemeenschap heeft diverse mijlpalen bereikt voor gelijke rechten en acceptatie. Landen hebben genderneutrale toiletten en paspoorten geïntroduceerd. Wetten die homoseksualiteit verboden, zijn aangepast, waardoor gelijkgeslachtelijke koppels kunnen trouwen en adopteren. De Verlichting en Franse Revolutie brachten meer tolerantie, terwijl de Stonewall-rellen in 1969 een keerpunt markeerden en de eerste Gay Pride Parade in 1970 begon. De uitdagingen omvatten de AIDS-crisis en aanhoudende homofobie in sommige landen. Het homohuwelijk werd in 2001 in Nederland gelegaliseerd. Hoewel vooruitgang is geboekt, is er nog werk nodig om vervolging te stoppen en algehele acceptatie te bevorderen voor gelijke rechten van de lhbtiq+ gemeenschap.
