Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Weet je nog dat wij vastzaten in Griekenland? (Nieuwsblad Stedendriehoek #26). We waren er afgelopen zomer vanwege een uitgestelde bruiloft. We hebben er de dagen doorgebracht met de ouders van Hebe…
Het was de periode van chaos op Schiphol. Toen we eenmaal in Griekenland waren aangekomen, kregen Silvester en ik bericht dat onze terugvlucht was gecancelled. Er was niets wat we ertegen konden doen. Dus ja, toen besloten we er maar van te genieten. Het zorgde voor een extra glans op de toch al zonnige dagen.
Terug naar afgelopen week. Het was ochtend en Silvester vroeg of ik slecht nieuws al kon verdragen. Het ging om Hebe, ze werd vermist. Het zijn situaties waarin je altijd meeleeft, want elke ouder kan zich de nachtmerrie indenken. Dit keer kwam het vanzelfsprekend nog harder binnen.
Via de appgroep kregen we updates. Er kwamen oproepen om te helpen zoeken…
We wisten niet wat we moesten doen. Vanuit Apeldoorn zouden wij als laatsten arriveren. Het leek ergens zo zinloos om naar Brabant te rijden. Welk verschil zouden wij kunnen maken? Toch besloten we te gaan. Elke helpende hand is wenselijk en sowieso konden we niet toekijken zonder iets te proberen.
Zo troffen we onszelf aan in de Drunense duinen. Samen met ons toegewezen groepje struinden we door de aangegeven kilometers. Op zoek naar iets van een aanwijzing, die we niet vonden. De pers vroeg of we commentaar wilden geven, maar dat wilden we niet…
’s Avonds waren we nog in Brabant toen het bericht kwam dat de auto was gevonden. En daarna de lichamen. Er was niets wat we ertegen konden doen. Het zorgde voor een donkere schaduw over de toch al regenachtige dagen…
Op deze pagina zie je ons panel van 2022. Lijkt het jou leuk om mee te doen in 2023? We zoeken vrouwen van 20-70 jaar oud. Kun je elke maand een telefonisch interview geven? Geef je dan snel op! Nanda@stedendriehoek.nl
Panellid Saniye, 41 jaar: “Het zijn leuke, verrassende vragen. Je gaat er eens even over nadenken en kijken hoe je dat op een puntige manier kunt overbrengen.”
Panellid Marry, 62 jaar: “Toen het over piekeren ging, dat was wel een leuke, want toen heb ik het over mijn leeftijd gehad. Toen merkte ik wel dat ik dingen vanuit een andere hoek bekijk omdat ik 62 jaar ben.”
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Net zoals Valentijnsdag en alles, is Halloween natuurlijk heel Amerikaans. Maar ik ben in voor elk excuus voor een feestje! Ik doe er zelf niet echt aan, maar ik zou het schitterend vinden als wij een buurt in Apeldoorn zouden hebben waar ze het heel serieus oppakken. Ik zag dat er een soort apparaat was dat je in je woonkamer kunt neerzetten, waardoor het vanaf de straat net lijkt alsof er een spook achter je raam bezig is. Dan denk ik: zal ik het kopen? Haha. Ik vind het geweldig als mensen zo’n rondleiding organiseren door hun huis, dat je door de spinnenwebben moet en langs een afgehakt hoofd.”
Juliëtte, 40 jaar, Deventer: “Heel vroeger heb ik met mijn zoon weleens een pompoen uitgehold en een kaarsje erin gezet. Dat vind ik wel schattig, dan is het een beetje herfstig aangekleed. Maar je bedoelt echt het verkleden en elkaar bang maken en zo? Dat vind ik niet leuk. Ik hou er niet van als mensen elkaar laten schrikken en elkaar expres bang maken. Nee, daar heb ik een soort allergie voor ontwikkeld. Als mensen me onverwacht laten schrikken kan ik serieus spontaan in huilen uitbarsten. Ik vind het echt, echt niet leuk.”
Katinka, 53 jaar, Zutphen: “Ik heb er niks mee. Net als Valentijnsdag, daar heb ik eigenlijk ook niets mee. Maar goed, als je een Halloweenfeestje hebt, kan ik me voorstellen dat het toch leuk is. Ik heb een vriendin die in Amerika woont. Daar wordt het groots gevierd en er wordt echt uitgepakt. Dan stuurt ze foto’s en heeft ze haar hele huis opgetut en alles aangekleed. Bij hen leeft het veel meer, dat hebben wij niet. Als ik zou zeggen dat ik een Halloweenfeestje geef, weet ik niet eens of mensen het leuk vinden.”
