Stedendriehoek
Stel, je bent boer in Boxtel. Je wordt op een ochtend wakker. Je loopt richting stal. Daar zijn de varkens. De biggetjes. De stalen rekken. Zodat de zeugen niet op hun biggen gaan liggen. Heel handig. De rubber matten, waar de hamlapjes op rond paraderen. De ochtend voelt anders. Het kriebelt in je maag en je hebt nog niet eens koffie gedronken.
Er is gedoe, rondom de stal. Er staan mensen in t-shirts. Mobiele telefoons, filmend denderen ze naar binnen. Er staan teksten op hun t-shirts. Droom je? Honderden activisten staan tussen jouw varkens. Jouw brood. Binnen, in jouw bedrijf. Ze willen de bio-industrie aan de tand voelen. Ze willen laten zien wat er achter jouw schuurdeuren gebeurt. Of nou ja, schuur? Fabriek. De veganisten in de varkensfabriek.
Vroeger stond hier een schuur, van je grootvader. Die hield er al koeien en varkens. Het vlees werd verkocht aan de supermarkt of aan de slager. Voor een eerlijke prijs. Mensen genoten van elk hapje. Ze keken uit naar de avonden waarbij het vlees gesneden werd. Jouw beroep was geen beroep, het was een ambacht. Boeren zorgden voor eten op tafel. Een boerenhart klopt voor zijn dieren. De natuur. De buitenlucht. De spanning van het kalveren. De opluchting als alle kalfjes en biggetjes gezond ter wereld kwamen. Er bestaat geen fijnere lucht dan de lucht van verse mest en dierenvacht. Wat is het boerenleven mooi.
Stel, je bent dierenactivist. Er is gedoe, rondom een stal. Je staat tussen de varkens, in je t-shirt. Met je mobiele telefoon film je de misstanden in de bio-industrie. Dit moet gebeuren. De wereld moet zien waar een speklapje vandaan komt. Niet uit een plastic pakje uit de supermarkt. Dat het vlees echt een dier is geweest. Dat de moederzeug liever wil rondrennen door stro en modder. Dat, als ze voldoende ruimte hebben, de rekken niet nodig zijn om bij hun biggetjes te blijven. De wereld moet zien dat het plakje vlees tussen de tosti een dier is, met gevoel en een hartslag.
De mensen moeten zien wat er in de verschrikkelijke varkensfabriek gebeurt. Er moet bewustwording komen voor de kilo’s vlees die de consument naar binnen harkt. Ondoordacht. Veel te veel. Ze moeten stoppen met dieren slachten. Stoppen met de bio-industrie. Stoppen met het laten lijden van dieren. Het is goed dat de activisten er zijn. Zo halen we de krant. En met veel geluk het nieuws. Er wordt weer gepraat over het houden van de dieren in de bio-industrie. Dit kan zo niet langer. De varkensfabriek moet stoppen.
Stel, je bent CEO van een grote supermarktketen. Er is gedoe rondom de prijzen. Die moeten omlaag. We willen de laagste prijsgarantie bieden. Dat is belangrijk voor de aandelen in de markt. De prijzen moeten dalen. Er moet meer vlees, voor veel minder geld. Om in de koopjesfolder te zetten. Want dat is belangrijk, veel vleeskoopjes in de koopjesfolder. En er moet winst gemaakt worden. Dikke Tesla’s vol met winst. Marges! Alles draait om marges.
De prijzen voor het vlees moeten omlaag. De boeren van de varkensfabrieken moeten sneller produceren. Minder geld per kilo vlees. Meer varkens per vierkante meter. Er zijn toch efficiencymodellen? Slimme doctoren die kunnen uitrekenen hoeveel varkens er op één vierkante meter passen? Die rekken om die zeugen, kunnen die er ook niet onder? Dat er dubbele bezetting in de varkensfabriek is? Waarom duurt het zo lang voor een varken dik is? Is daar geen vetmest-techniek voor te ontwikkelen? Er moet marge gemaakt worden! Dikke, varkensvette winst!
Stel, je bent consument. Er is gedoe rondom een stal in Boxtel. Je bent boos, omdat de dierenactivisten zomaar in iemands schuur of fabriek naar binnen banjeren. Dat is verschrikkelijk! Arme boer. Arme directeur van de varkensfabriek. Hem treft geen blaam! Hij doet alleen maar wat de consument van hem vraagt. Varkentjes stapelen. Van schuur naar fabriek. Boeren houden echt wel van hun dieren. Die rekken vindt de zeug vast niet erg. Staal tegen je buik valt best mee. Als ik maar kan barbecueën. En spareribs eten. Liefst zo veel en goedkoop mogelijk. Laat de boer in Boxtel in hemelsnaam zijn werk doen. Achterlijke activisten. Inbraak op privacy. Wie doet nou zoiets?
Eén moment, vanaf vier kanten belicht. We denken dat het bij de boer begint, maar het begint bij supermarkten en consument. De piramide is andersom. Stop met wijzen. Wat doe jij, als consument, voor de boeren en de varkens in de varkensfabriek? Hoe bewust ga jij met vlees en de inkoop ervan, om? Wat kun jij doen? Dat is de hamvraag.
