Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Ik wist zeker dat het voor veel vrouwen herkenbaar moest zijn… Ineens gierde de stress door mijn lijf. Terwijl ik mezelf graag presenteer als iemand die drukte goed onder controle heeft. Als ondernemende vrouw heb ik mezelf getraind in het organiseren van mijn plannen. Ik kan het goed. Ja, als ik de kans krijg, poch ik daar ook over. Mensen vragen vaak: hoe kan het dat jij zoveel tegelijk doet? Dan glimlach ik en leg ik het uit.
Tot nu. Het was niet zomaar ‘een beetje druk’. Het was een situatie waarin ik de ene berg werk had verzet en meteen een volgende zag staan. Het was standje: rook uit je oren. Als goede partner besprak Silvester de drukte met mij. We namen de hoeveelheid projecten door. Ik noteerde gedwee in de kalender waar alles zou moeten plaatsvinden. Zo kwam er een fris plan tevoorschijn waarin alles goed zou komen. Met dit vooruitzicht kon ik – op den duur – ontspannen.
Het was nodig om een aantal avonden langer te werken en ook daar heb ik geen moeite mee. Dus ik ging aan de slag. Toen die avond de bel ging, begreep ik dat er boodschappen werden bezorgd. Ik wist dat Silvester die zou aannemen, aangezien ik door drukte moest overwerken. Maar de deur bleef dicht. Nog langer… Uiteindelijk moest ik op een holletje naar de deur en ik trof de bezorger bij zijn busje. De boodschappen moesten worden opgeruimd en mijn partner was nog altijd nergens te bekennen.
Veel later kwam hij eraan. Nee, hij had geen bel gehoord… Omdat hij niets te doen had, was hij lekker wat gaan testen voor een nieuw idee. Of ik nog steeds niet klaar was…? Dat moest voor veel vrouwen herkenbaar zijn. Ik wist het zeker.
Dat zijn klachten waar je niet blij van wordt“Wat mij op dit moment opvalt zijn de vele paardenbloemen in de natuur. En dat is geen goed bericht voor de vele hooikoortspatiënten in ons land. Want een uitgebloeide paardenbloem verandert in een bol met pluisjes en in deze pluisjes zitten zaadjes die door de wind kunnen worden verspreid, en die kunnen voor mensen die daar gevoelig voor zijn vervelende klachten veroorzaken, zoals niezen, een verstopte neus en jeukende ogen. Klachten waar je niet blij van wordt, al oogt het bloemetje nog zo vrolijk.” – Marianne Steenbergen van Dijk
Regina, 39 jaar, Deventer: “Moppen tappen vind ik echt iets voor jongens en voor mannen. Misschien omdat ik mensen om mij heen heb, van die grappige ooms weet je wel, die mooie verhalen kunnen vertellen. Het is niet zo dat vrouwen geen humor hebben, maar wel op een andere manier. Dat je moppen kunt tappen is misschien meer iets van vroeger. Ik probeer het weleens bij mijn kinderen: ‘Ken je de mop van de mummie? Ingewikkeld hè?’ Maar verder kom ik niet meer.”
Marry, 62 jaar, Deventer: “Ik ken vrouwelijke cabaretiers om wie ik helemaal dubbel lig. Zoals Brigitte Kaandorp. Ik moet het niet 3 uur achter elkaar zien, maar dat heb ik bij geen enkele cabaretier. Vrouwen zijn erg grappig, veel grappiger dan mannen. Mannelijke cabaretiers zijn allemaal dominees, daar word ik naar van. Die gaan vroeg of laat vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Ze zijn altijd belerend, ik haak dan af. Als ik een dominee wil horen, dan ga ik wel naar de kerk. Ik lees de krant en ik vorm mijn eigen mening – dankuwel, meneer.”
Katinka, 52 jaar, Zutphen: “Zouden de mannen harder zijn qua humor? Misschien zijn vrouwen, ja, wat intelligenter, zeg maar, haha. Soms heb ik wel moeite met vrouwelijke artiesten. Je ziet ze weleens bij The Roast: dan zitten er vrouwen bij die grappig proberen te doen. Daar heb ik moeite mee, maar dat geldt net zo goed voor de mannen, trouwens. Ik vind het zelf ook leuk om grapjes te maken en soms ben ik dan degene die het hardste lacht. Maar ja, dan heb ik toch gelachen.”
