Sport
De deelnemersgroep plus begeleiding, met op de onderste rij in het midden Kim Jeurlink.
APELDOORN – Twaalf hardlopers hebben gekozen voor een keerpunt in hun leven. Onder professionele begeleiding gaan zij trainen voor de acht-kilometerloop tijdens de Midwinter Marathon Apeldoorn.
Met plezier en gezond finishen in de Acht van Apeldoorn. Dat is de komende maanden de uitdaging van twaalf min of meer ongeoefende sporters in het Silvana Running Team én hun coach Dennis Licht (13-voudig Nederlands Kampioen). De acht-kilometerwedstrijd op 2 februari 2020 is onderdeel van de Midwinter Marathon Apeldoorn.
Eén van hen is de 22-jarige Kim Jeurlink, afkomstig uit Nijverdal en sinds twee jaar woonachtig in Apeldoorn. Zij was door een collega uit de zorgsector gewezen op de oproep voor het Silvana Running Team en wist meteen: “Dit moet ik doen. Ik heb te lang stil gezeten op het sportieve vlak.” Want vroeger – als die tijdsuitdrukking al opgeld doet voor een twintiger – was Kim behoorlijk actief: “Ik heb gevoetbald, aan gymnastiek gedaan, jazzballet en ook synchroonzwemmen. Maar mijn conditie was de laatste jaren flink afgezakt. Als ik wilde gaan hardlopen, kreeg ik meteen last van mijn enkel. Ik kwam bovendien ook niet verder dan drie minuten aan één stuk hardlopen.”
De eerste weken van het trainingsschema voor de Acht van Apeldoorn zijn Kim uitstekend bevallen: “Ik heb binnen de loopgroep een trainingsmaatje gevonden in Engelien Schut. Op dinsdagavond trainen we met de groep op het hardlopen, op donderdagavond hebben we gezamenlijk krachttraining. Het hardlopen buiten de groep om doe ik op woensdag dus nu met Engelien en we kunnen elkaar goed motiveren.”
Kim is werkzaam voor de organisatie KleinGeluk in woonzorgcentrum De Veenkamp. “Om fitter in mijn werk te zijn, heb ik een betere conditie nodig. De eerste testuitslagen tijdens de kick-off bijeenkomst waren wel hoopgevend. Vooral op de lenigheidstest scoorde ik bovengemiddeld. Ik heb al wel gemerkt dat de krachttraining voor mij behoorlijk pittig is, maar we gaan ervoor!”
Alvast vooruitkijkend naar het doel van de loopgroep, de Acht van Apeldoorn volbrengen op 2 februari 2020, stelt Kim zeer beslist: “Het gaat mij straks helemaal niet om de eindtijd, puur om een betere conditie én het vergroten van mijn sociale kring binnen Apeldoorn. Ik kom uit Nijverdal en mijn familie woont er nog, maar ik heb besloten in Apeldoorn te blijven. De keuze voor deze loopgroep is ook een sociale keuze en daar heb ik nu al geen spijt van!”
‘Hey coach, ik krijg last van mijn schenen van dat powerwalken op jouw schema. Is het niet beter om wat meer te gaan hardlopen, want dan voel ik minder druk op mijn onderbenen?’ Ik antwoord dan meestal met: ‘wat denk je dat er gebeurt als je gaat hardlopen? Dan komt er vijf keer zoveel gewicht op je benen dan met wandelen. Denk je dat je benen dat leuk vinden?’
We zijn nu twee weken verder en er wordt nu nog meer gewandeld dan hardgelopen. In ‘tempootje theekrans’ worden de eerste minuten gemaakt om de belasting rustig op te bouwen. Het maakt veel lopers onzeker dat ik ze zo ‘langzaam’ (negatieve lading, ik zeg liever rustig!) laat opbouwen. De meeste lopers kunnen zich er geen voorstelling bij maken dat ze straks acht kilometer, zonder te wandelen, kunnen hardlopen.
Ik ben van de opbouw: liever een boel kleine stapjes vooruit dan een grote voorwaarts met het risico dat we weer terug bij af zijn. Elke training moet een succesbeleving zijn. Zo spreek ik vaak hardlopers die keer op keer begonnen en steeds weer dezelfde fouten maakten. Lopers die gelijk proberen een kwartier aan één stuk proberen te rennen. Ze komen met de tong op hun schoenen thuis, dan hebben ze het gevoel dat ze iets gedaan hebben. De volgende dag plegen ze dan vaak een belletje naar de fysiotherapeut vanwege een blessure aan de benen, de zoveelste keer…
Ik houd mijn lopers vaak een spiegel voor: ‘Je kunt nooit te rustig lopen, wel te snel!’ Langzaam in opbouw, rustig in tempo, dat is een van de belangrijkste lessen die ik hardlopers meegeef. Dit niet alleen omdat het minder impact heeft op de benen, maar ook omdat je daarmee de vetverbranding stimuleert. Je stimuleert de vaatgroei, je traint de slagkracht van de hartspier en je leert rustig in- en uitademen.
Rustig lopen is dus om meerdere redenen goed. Het vergt alleen veel discipline en geduld. Dit betekent dat je als beginnende hardloper zoveel mogelijk moet proberen op je eigen tempo te lopen. Maar wie durft daar aan toe te geven? Het is vaak een gewetenskwestie. Veel hardlopers weten dat ze rustiger moeten lopen, maar nemen de tijd er niet voor. We willen snel resultaat met alle gevolgen van dien. Zo stopt na de Midwinter Marathon een grote groep van hardlopers met trainen, om een half jaar later weer precies dezelfde fout te maken.
Dennis Licht
