Sport
APELDOORN – De Volleyball Nations League is dé elitecompetitie van wereldvolleybalbond FIVB. Het Nederlands vrouwenteam is een van de vaste deelnemers aan dit toernooi, hetgeen de status van Nederland als topland bevestigt. Vorig jaar speelde Nederland twee Volleyball Nations League-toernooien in eigen land, in Apeldoorn en Rotterdam. Dit jaar is Apeldoorn de enige stad die het voorrecht heeft een driedaags toernooi te mogen organiseren, van dinsdag 28 tot en met donderdag 30 mei in Omnisport aan De Voorwaarts. De dertigjarige libero Myrthe Schoot is van de partij.
En ze heeft er zin in, vertelt ze enthousiast tussen twee trainingen door. “Het is bij voorbaat lastig in te schatten hoe we het sportief gaan doen. We hebben momenteel een jonge ploeg en met Brazilië, Bulgarije en Polen drie gevaarlijke tegenstanders. Wij trainen goed, maar elke wedstrijdsetting is anders; van een walk-over voor ons zal sowieso geen sprake zijn.”
Oranje begint de Volleyball Nations League op dinsdag 28 mei om 19.30 uur met de wedstrijd tegen Brazilië . “Dat land heeft altijd weer een heel compleet team. Net als Servië en Italië speelt Brazilië altijd vanuit een sterk basisniveau met veel techniek.” Een dag later, woensdag 29 mei, wacht ook weer om 19.30 uur het duel met Bulgarije. Toch de grote onbekende van het drietal opponenten. Meer verwacht Schoot van Polen, op donderdag 30 mei (Hemelvaartsdag) om 16.30 uur de laatste tegenstander in de reeks. “Polen was vorig jaar al erg sterk en de nationale competitie wordt daar steeds beter. Van de nationale ploeg spelen bovendien diverse jonge vrouwen competitie in Italië, dus die ontwikkelen zich snel.”
Schoot dicht het Nederlands team overigens wel goede kansen toe in alle drie confrontaties: “De focus binnen onze ploeg ligt vooral bij het met elkaar beter worden. We willen een brede selectie opbouwen van zo’n vijftien speelsters die continu in de wereldtop kunnen meedraaien. Deze Volleyball Nations League is daarvoor een uitstekend podium. We beschouwen dit evenement als een gedegen voorbereiding op de kwalificatie voor de Olympische Spelen, want dan moeten we er écht staan.”
Van 1993 tot en met 2017 heette de jaarlijkse intercontinentale landencompetitie de World Grand Prix. Nederland nam in deze periode deel aan 14 van de 25 edities. In 2007 veroverde Oranje onder leiding van bondscoach Avital Selinger de gouden medaille, een prestatie die tot de dag van vandaag ongeëvenaard blijft. Het team met onder anderen Kim en Chaïne Staelens, Manon Flier, Debby Stam, Ingrid Visser, Caroline Wensink en Janneke van Tienen verraste destijds alle grootmachten en won in het Chinese Ningbo de finaleronde. In 2016, vlak voor de Olympische Spelen van Rio de Janeiro, won Oranje voor de tweede keer een medaille. Met de markante bondscoach Giovanni Guidetti aan het roer werd in de Thaise hoofdstad Bangkok het brons veroverd na een heroïsche 3-2 overwinning op Rusland. Het bleek de opmaat voor een prachtige Olympische campagne in Brazilië enkele weken later. Het grootste deel van de selectie dat in 2016 brons won, is nu nog steeds actief in Oranje.
In 2018 wijzigde wereldvolleybalbond FIVB het format en werd de naam van de jaarlijkse landencompetitie omgedoopt tot Volleyball Nations League. Nederland bereikte vorig jaar de finaleronde, maar kon daarin geen potten breken. Oranje eindigde op een gedeelde vijfde plaats. Voor de huidige bondscoach Jamie Morrison is het de kunst zijn team gedurende deze competitie fit te houden. Myrthe Schoot vertelt dat ze met zowel Guidetti als met Morrison prima overweg kan: “Van beiden heb ik ook nog een en ander kunnen leren, hoewel ik met mijn dertig jaar toch een van de meest ervaren speelsters van Oranje ben. Het leerproces stopt nooit, ook al omdat het volleybal in tien jaar tijd zoveel sneller is geworden. Ik ben in 2009 bij het Nederlands team gekomen en sindsdien gaat alles inmiddels wel twee keer zo rap. Als libero ben je tegenwoordig veel vaker ook actief als spelverdeler, omdat we nu veel vlotter moeten omschakelen van verdediging naar de aanval.”
De sympathieke routinier uit Winterswijk, met bijna driehonderd interlands achter haar naam, speelt al vele jaren competitie in Duitsland; daar begonnen in 2011 bij de club Rote Raben Vilsbiburg, in de omgeving van München, ging ze een jaar later spelen in het voormalige Oost-Duitsland bij Dresdner. Vorig jaar keerde ze terug naar de ‘rode raven’ in Zuid-Duitsland en woont ook in Vilsbiburg. Aan de inrichting van haar leven zal tot 2020 weinig veranderen. Ze ligt ook voor volgend jaar vast bij Rote Raben en gaat bovendien voor goud op de Olympische Spelen van Tokio. Haar palmares omvat onder meer drie zilveren EK-medailles (2009, 2015 en 2017), een vierde plek op de Olympische Spelen van 2016, een zelfde klassering op het WK 2018 en liefst drie landstitels in Duitsland. Zo lang het lijf het zware programma volhoudt en ze plezier heeft, gaat de libero door. Mogelijk zelfs tot 2022, als de finale van het wereldkampioenschap in Arnhem wordt gehouden.
