Sport
APELDOORN – Politici praten sportlieden graag een voorbeeldfunctie aan. Aan Joey Ngarigota kan menig politicus in Nederland een voorbeeld nemen. Bij zijn afscheid als zaalvoetballer leverde het 36-jarige fenomeen met zijn vrienden nog maar eens het bewijs hoe sport verbroedert. Het maakte niet uit waar hij in de loop der jaren voetbalde of wie zijn teamgenoten en tegenstanders waren. Met zijn imposante verschijning en oprechte manier van doen dwong Ngarigota alom respect af.
Aan de 67-voudig zaalvoetbalinternational is niets gekunstelds. Nooit geweest ook. Door altijd zichzelf te blijven en iedereen – ongeacht ras of religie – in zijn waarde te laten ontpopte het boegbeeld van WSV/Shoepimp zich tot hét voorbeeld dat elke bewindsman of -vrouw graag zou willen zijn. Een rolmodel voor veel allochtone jongeren in Apeldoorn die bij het jongerenproject OSSO en WSV een ‘basisplaats’ in de maatschappij willen veroveren. In zijn wil om te winnen ging hij tot het uiterste. Hij dreef zijn opponenten vaak tot wanhoop en haalde ze met speels gemak het bloed onder de nagels vandaan. Na het laatste fluitsignaal was alles vergeten en vergeven. Een ferme handdruk, een aai over de bol. Even goede vrienden. Ofwel: Joey Ngarigota ten voeten uit.
Van heinde en verre waren ze zaterdagavond naar sporthal Mheenpark gereisd om voor een allerlaatste keer met of tegen hun voormalige ploeggenoot of kwelgeest in het strijdperk te treden. De lovende woorden aan het adres van de afscheid nemende gigant waren eensluidend, vol erkenning en welgemeend. De superlatieven schoten tekort. De flamboyante Jan Artz, door Ngarigota liefkozend zijn ontdekker genoemd, verwoordde zijn bewondering voor zijn voormalige pupil als volgt: “Joey is voetbal puur. Hij heeft een gouden hart. Een van de mooiste mensen met wie ik gewerkt heb. Eerlijk. Gedreven. Hij heeft het maximale eruit gehaald. Van zijn generatie vind ik hem de beste. Op zijn negentiende was hij al een verlengstuk van de trainer in het veld.”
WSV-bestuurslid Gino Sergio wees nog maar eens ten overvloede op de prominente rol die de oudste Ngarigota vertolkte bij het plaveien van de weg naar de eredivisie voor WSV/Shoepimp. “Echt een icoon. Voor Apeldoorn en voor het zaalvoetbal. Hij kan terugkijken op een fantastische carrière. Onvoorstelbaar hoeveel vrienden en goodwill hij heeft. Toen bekend werd dat hij zou stoppen, kwamen er ontelbare reacties. Uit het hele land. Alleen maar lovende woorden. Behalve een goede voetballer is hij een grote persoonlijkheid. Joey is altijd een mensenmens geweest. Iemand die een hele ploeg op sleeptouw kon nemen. Tot op het laatste moment is hij belangrijk voor ons geweest. Hij laat een groot gat achter.”
Bij de ‘huldiging’, in aansluiting op het vriendschappelijke toernooitje waarmee Ngarigota werd uitgeluid, deden ook Samir Makhoukhi en Vic Hermans een duit in het zakje. Uit de warme woorden van de recordinternational en de voormalige bondscoach sprak een diepe genegenheid voor hun mede-kartrekker bij het nieuw opgestarte futsalprogramma van de FSG Academy.
Het lijdend voorwerp zelf bleef uiterlijk onbewogen onder alle huldeblijken aan zijn adres. “Voor mij hoeft dit allemaal niet zo, maar het was geweldig. Er waren vrienden en familieleden. Met veel van die jongens heb ik de wereld rondgereisd. Een heel lange en leuke reis waarop ik een heleboel leuke mensen heb ontmoet. We hebben samen gelachen, gehuild en gevochten. Die band zal altijd blijven”, reageerde toekomstig vader Ngarigota, alvorens hij zich met zijn hoogzwangere wederhelft op de foto liet zetten voor het zoveelste kiekje van een voor hem onvergetelijke afscheidsavond.
