Sport
APELDOORN – Hoewel de storm Ciara nog net niet was neergedaald in Apeldoorn, raasde Columbia zaterdagavond alvast als een wervelwind langs WSV: 4-0. Net als in november (0-3) bleken de geel-zwarten een maatje te groot voor de stadgenoot. Maikel Lange (zie foto, strafschop), Hüseyin Güveli, Dylan de Bruin en Leon de Bok maakten de doelpunten voor de koploper in de klasse 2J.
Ongeveer duizend toeschouwers aan de Winkewijert zagen hoe de storm aan aanvallen van de thuisploeg voor rust leek te eindigen zonder goals, totdat WSV’er Marlo de Groot de bal van dichtbij tegen zijn hand kreeg. Wat licht voor een strafschop, maar de jonge leidsman Van der Velden wees resoluut naar de stip. Lange schoot het buitenkansje vervolgens feilloos raak: 1-0. Een verdiende voorsprong voor Columbia, maar zuur voor WSV dat tot dan toe aardig stand hield. “Een lullige manier om op achterstand te komen”, bevestigde WSV-aanvoerder Mitchel Telnekes. “Dan ga je met een vervelend gevoel de kleedkamer in. Helemaal omdat we tot dat moment verdedigend goed stonden.” Op het slechte veld, dat flink had geleden door de regenval, was het duel een kwartier na rust alsnog gespeeld. Güveli en De Bruin scoorden beiden op een bijna identieke manier: vanuit de kluts. “We probeerden het veld klein te houden, maar we werden gewoon weggetikt door Columbia. Dan is er geen houden meer aan. Ze zijn voetballend zó goed. Dat heeft Columbia heel goed gedaan.” De 4-0 van De Bok in de slotfase was uiteindelijk voor de statistieken.
Waar de WSV-aanvoerder logischerwijs baalde van de nederlaag, zal dat niet bij iedereen zo zijn in huize Telnekes. “Mijn vader is een Columbiaan”, glimlacht Telnekes. “Hij wenste mij het beste, maar hoopte stiekem ook wel dat Columbia zou winnen. Ik heb hier ook nog een paar jaar gespeeld en ben destijds zelfs gepromoveerd naar de tweede klasse. Qua club heb ik een voorkeur voor Columbia, maar ik speel langer voor WSV. Ik heb het er goed naar mijn zin en wie weet keer ik ooit nog terug in het geel-zwart. Ik weet het nog niet.”
Wie al wel weet waar hij volgend seizoen speelt, is Maikel Lange. De linkspoot stapt over naar VVOG uit Harderwijk. Enigszins verrassend, aangezien hij sinds dit seizoen weer ‘thuis’ is bij de club waar het ooit voor hem allemaal begon en Columbia duidelijk in de lift zit. “Voor mij is het ook wel een verrassing, omdat de intentie er bij mij niet echt meer was om nog hogerop te gaan. Maar ik heb ook altijd wel gezegd dat als er een club met ambitie komt, ik erover na zou denken. Dat heb ik een week of vier gedaan nadat VVOG belde”, zegt Lange. “Ik ben nu 27 en kan nog één keer de stap maken. Het is natuurlijk ook dubbel. Het gaat hier fantastisch en we gaan voor het kampioenschap. Toch gunt iedereen mij de stap. Het kan nu nog. Als ik dertig ben niet meer.”
Eerst dus nog kampioen worden met Columbia. “We staan nu tien punten voor met een wedstrijd meer. Maar we moeten scherp blijven. We speelden de laatste tijd te veel op de automatische piloot en daar hebben we het afgelopen week met elkaar over gehad. In deze wedstrijd speelden we weer zoals in het begin van het seizoen en dat moeten we vasthouden. Dan komt het goed, dat weet ik zeker.”
