Stedendriehoek
Het leven is smullen, afgelopen weken. Ik weet niet wat die gekke God hierboven in het receptje heeft zitten, maar het is lachen geblazen. Met grote lepels (zout) neem ik het tot me. Thierrieherrie zit te pennen op een eng essaytje, ome Frans tikt een Europees winstje voor PvdA binnen en ik las dat Sinterklaas dit jaar in Apeldoorn aan komt.
Goed, essaytje van sneu-neus. Ik was er, op de Schrijversvakschool, bedroevend slecht in. Gelukkig is Thierry een meer bevlogen schrijver en wist het pareltje goed neer te kalken. Tijdens het closereaden – ja, ze rammelt er wat hufterwoorden in – las ik dat Herrie vindt dat de individualisering van de samenleving een bedreiging vormt. We worden er knetter-ongelukkig van. De liberalisering zou een verlichting moeten zijn, maar het deprimeert. Gelukkig heeft Thier de oplossing. De kettinkjes in de keuken worden tevoorschijn gehaald en de vrouwtjes gaan weer braaf voor het gezin zorgen. Volgens Herrie gaat het namelijk mis bij de meisjes. Die hebben te veel vrijheden. Door die vrijheden kunnen ze niet goed fokken en voor de kroost zorgen. Gevolg: ongelukkige samenleving! We moeten het allemaal niet zo letterlijk nemen, predik je. Hoe dan, Thier? Figuurlijk? Hoe zouden we het dan op moeten vatten? Lever je er een kannetje JoZo bij? Je stelt nogal wat, in dat letter-origamietje van je. Nu niet gaan sniffen dat ‘ik enkel een zinnetje’ uit je essay uitlicht. Het was een hele strofe en geloof mij: elke zin telt in de column- en essaywereld.
Goed, Herrie. In essays mag ik misschien niet uitblinken, ik kan wel aardig columnpies schrijven. Thier, je mist in je kortzichtige, zelfbenoemde filosofische pleidooi van je dat het er niet om gaat wát de vrouw kiest, maar dát ze kan kiezen. De individualisering van de wereld gaat veel verder dan het verdwijnen van oude rolpatronen. Volgens jou wordt vrouwen nu geleerd dat ze alsmaar ‘ambitieus’ moeten zijn en ‘hard moeten werken’. Dat ze geen gezinnen moeten stichten maar carrière moeten maken. Da’s niet waar, joh! Emancipatie gaat erom dat vrouwen vrije keuzes hebben. De vrijheid om te kiezen. Net als mannen. En of dat columns schrijven voor een krant is, of kinderen fokken tot je een ons weegt: de keuze moet er zijn. Waar blijft de kerel in je essay? Als de vrouw fanatiek ploetert, dan kan de man toch voor de junioren zorgen? Waar blijft dat stuk in je essay? Waarom terugkijken op de traditionele rolverdeling van het (verheerlijkte) verleden en niet vooruitstrevend mijmeren over een ‘samen’-samenleving door álle rollen onder de loep te nemen? Waarom zijn de vrouwen het, eh, bokje?
Die individualisering, daar heb je wel een punt. Internet en smartphones maken mijns inziens veel menselijk contact kapot. Maar Thier, lieve sneu-neus, wat jij doet is veel erger. Je wilt het probleem niet samen oplossen. Je wil terug naar de gedwongen rolverdelingen. Je wil niet vooruit en met de inzichten van nu, zoeken naar een oplossing. Je wilt achteruit! Ooit een oplossing gevonden, door 50 jaar terug in het denkbeeld te gaan? Je veroorzaakt verdeeldheid. Forum van Fucking Verdeeldheid! Polarisering. Waar je pleit voor warme normen en waarden, kwets je mensen met je geschreven essay. Het gaat om vrije keuzes, Thier. Zodra we allemaal vrij zijn, zijn we in staat zelf te kiezen voor het leven dat je voor je ziet. Het leven dat goed voelt. Voor mannen én voor vrouwen. Ik lees ook veel. Weelde brengt ons geen geluk. Het hebben van grenzen maakt gelukkiger. Maar leg die zooi niet alleen bij de dames, joh. Je stelt dat vrouwen later minder of geen kinderen krijgen. We zijn met veel te veel op aarde, op het moment. Dus laat dat fokken in godesnaam een generatie overslaan. Oh nee, klimaat- en overbevolkingsprobleempjes, daar geloof je niet in.
Forum voor Democratie. Demos is volk, kratein is heersen. Laat het vólk heersen. Daar ben jij het forum voor, Thier. Vrouwen horen ook tot het volk. Lieve sneu-neus. Ik heb één zinnetje uit je essay geplukt. Ik moest er zelf onbedaarlijk om lachen.
We constantly overestimate our own abilities to create a world on our own.
Volgens mij heb je een typfoutje gemaakt, en moest in de plaats van ‘we’, daar ‘I’ en ‘my’ staan. Thier, kom je in december naar Apeldoorn? Daar komt de Sint aan. Dan ben ik inmiddels 30. Waarschijnlijk zonder partner en 100% zonder gezin. Dan mag je me aanraken, als je wilt, en zien hoe warm en sociaal ik ben.