VANKLOOF

, van het yuppenvervoer, verkeert in financiële problemen. De crème de la crème onder de stalen rossen heeft bergen schuld en de fietsen hangen van productiefouten in elkaar. Het fietsenmerk noemde zichzelf de Tesla onder de fietsen. Onderdelen? Alleen te verkrijgen bij de VanMoofjes. Alleen die merknaam doet me al wat grinniken – het klinkt als een oud geld-familie in ’t Gooi. Wat gaan jullie doen? Fietsen met de VanMoofjes!
Maar zo hard als de yuppen jubelden, zo hard stort de toko als een kaartenhuis in één. Onderdelen werden niet geleverd, financiële problemen. VanMoof stort ter aarde, en hard ook.
Doet me denken aan de Tour de France. Daar volgt de ene na de andere valpartij zich op. Fietsen de Tourtitanen op VanMoofjes? Flitste even door m’n kop. Maar nee, het is het achteloze publiek dat de ellende veroorzaakt. Mensen houden geen afstand. Zijn druk met het filmen met hun mobieltjes. Blik op de telefoon, niet op de weg. Een halve meter te ver voorover en tsjakka: ook het peloton dondert als een kaartenhuis in elkaar.
Het is een metafoor voor de huidige staat in de samenleving: het respect voor een ander is ver te zoeken. Het gaat om ik. Ik wil filmen. Ik wil met een vlag wapperen. Ik wil de renners aanraken. Dat je daarmee letterlijk de grootste ongelukken kunt veroorzaken, deert niet.
VanMoof is alles wat er in de Tour gebeurt. Het is de toeschouwer die zichzelf boven de rest plaatst en een heel peloton op elkaar laat klappen. Een merk waar net zoveel massahysterie omheen hangt als om de Tour, alleen is de wielerwedstrijd in Frankrijk op prestaties gericht – de wielerwedstrijd van VanMoof op geld en gebakken lucht.
Het circus om de val van de bobo-bike laat bijna lachwekkend zien hoe verschrikkelijk materialistisch en merkhitsig de mens is ingesteld. Alles draait om onszelf en status. De status van een stukje staal met pedalen. Heerlijk als dat je probleem is. Leg dat maar eens uit aan die slaapstakkers in Ter Apel. Misschien een nieuwe fiets ontwikkelen? De VanKloof!