BOSHOSSEN

U hoeft in het vervolg geen mondkapje meer te dragen bij het betreden van het bos, want het uitstrooien van as wordt verboden. Geen enkel risico meer om de kadaverpoeder van tante Hanny recht in de snoet gemieterd te krijgen, dus. Daar ben ik zó opgelucht over. Net als het feit dat er nu toestemming gevraagd moet worden om een fotoshoot te houden. Aan wie, vroeg ik me af. Aan de kabouters? De herten, de dassen? Dat zo een Edwin Smulders-figuur op handen en voeten door dat bos tijgert, op zoek naar de Hoofdkabouter. Dan liefjes vragen of hij asjeblieft een bruidspaar bij de oude eik op de gevoelige plaat mag zetten. De kabouter zal knikken, maar voegt er nog wel een voorwaarde aan toe. Of hij er bij op mag, liefst onder de rok van de bruid?
Daarnaast wil Natuurmonumenten dat er niet meer dan 3 honden per persoon uitgelaten worden. Dus als ik met een vriend dat bos betreed, mag ik met zes supercavia’s naar binnen banjeren? Volgens een woordvoerder is die maximalisering van het aantal natte neuzen belangrijk omdat ze zich anders als een roedel gaan gedragen. En dat is doodeng voor de diertjes. Vroeg me af of die woordvoerder het over de honden of de baasjes had.
Hoe doen we dat met kinderen, dan? Een vriend van mij heeft vier kinderen, nummer vijf zit in de oven. Wordt dat een strootje trekken wie er mee mag de natuur in? Of gaat dat op karakter? Die drukke kleine laten we thuis.
De natuur is, sinds corona, hip. Het bos heeft zijn rentree gemaakt en na jarenlang het te druk te hebben gehad voor de schoonheid van hei en bos, lopen we nu letterlijk de natuurgebieden plat. Het is tekenend voor ons imbeciele soortje: jarenlang hebben we de natuur voor lief genomen en er geen aandacht aan geschonken en nu de charme er van herontdekt is, weten we ons niet te gedragen. Volgens mij gaat het er niet om dat er niet meer dan drie honden per roedel dat bos in moeten denderen – volgens mij moet de mens respect tonen voor de bewoners van de natuur en kalm te gast zijn, zonder als een idioot te boshossen.