ApoldroNU – Nooit genoeg

Arnold Zweers

Het was een ideale zondag, vorige week, voor Apenheul: rond de twintig graden, zon en  wolken, droog. We fietsten die kant op, voor een wandeling in park Berg en Bos. De parkeerplaats stond vol, maar de ‘noodopvang’ in de bermen van de J.C. Wilslaan (het deel waar geen huizen staan) was kennelijk niet nodig. Er heerste bij de entree en directe omgeving een aangenaam relaxte sfeer, geen enkele hectiek.

Terug naar huis fietsten we door de wijk Berg en Bos, waar ze altijd zo klagen over verkeer en parkeren rond Apenheul. Ik zag alleen maar lege lanen. Er is daar immers een parkeerverbod. Wat een rust, zoals het hele jaar door, wat een voorrecht als je hier woont.  Andere koek dan de parkeer- en verkeersdruk in sommige andere Apeldoornse wijken. Alleen aan de Roosmale Nepveulaan stond eenzaam een op de weg geparkeerde auto. Met een bon op de voorruit. Dus handhaven doen ze hier ook.

Al heel lang verbaas ik me over de regelmatig in de krant geventileerde klachten door de wijkvereniging Berg en Bos.

Medio jaren tachtig kwam huisarts Marise Koch weleens de krantenredactie oplopen. Met de kopie van een brief aan de gemeenteraad, of ik daar aandacht aan wilde besteden. Het waren heel redelijke eisen. Mevrouw Koch woonde aan het begin van de J.C. Wilslaan en ik kon me haar klachten over de overlast van de alsmaar groeiende Apenheul voorstellen. In de loop der tijd is er door de gemeente heel wat aan gedaan. Maar de wijkvereniging, en ik weet niet of alle bewoners daar altijd achter staan, lijkt wel rupsje nooit genoeg.

Apenheul binden aan een maximaal aantal bezoekers lijkt me verstandig, want ergens is een grens. En dan zou ik zeggen, gemeente stel de wijk(-vereniging) voor de keus: of het parkeren op een beperkt aantal topdagen in de J.C. Wilslaan accepteren, òf meewerken aan de bouw van een (uiteraard mede door Apenheul te betalen) parkeerdek bovenop of onder het huidige parkeerterrein. En dan niet meer zeuren. Want wonen in Berg en Bos, nou, bewoners van menige andere Apeldoornse wijk zouden er de vingers bij aflikken.

Tot (even pauze) over een paar weken!