Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Ik bereidde me voor op de verjaardag van Silvester. Maar ineens werd ik zelf gefeliciteerd. Huh? Tientallen keren. Met mijn verjaardag. Die twee maanden geleden was…
Het waren de hartelijkste felicitaties, daar niet van, met leuke plaatjes en gifjes. Sommigen hadden mij in september ook al gefeliciteerd, ahum, maar zoals dat gaat met social media: dat onthoud je allemaal niet precies.
Nu was mijn vraag: wat moest ik hiermee?
Het was niet moeilijk te achterhalen hoe dit zo was gekomen. Ik werk met een assistente die mijn blogs voor me deelt. Op social media verschijnen die vaak een maand, of twee, later dan op mijn website. Er zit nou eenmaal wat verwerkingstijd tussen.
Zij moet toch hebben gezien dat een van de blogs over mijn verjaardag ging? Toch heeft ze die gewoon online gezet: op Facebook, Twitter, LinkedIn en Instagram… Noem het platform en ik schreef er over mijn aanstaande verjaardag.
Het deed me denken aan ‘Alice in Wonderland’. Hierin zit de Gekke Hoedenmaker die vindt dat je ook de dagen moet vieren waarop je niet jarig bent: de onjaardag. Online kun je zelfs het Onjaardagslied vinden, van de Gekke Hoedenmaker en de Maartse Haas. Nu was ik het zelf: onjarig. Ik schoot in de lach.
Moest ik de mensen erop attenderen dat het niet mijn echte verjaardag was? Iets hield me tegen. Het voelde alsof ik een felicitatie met een opgeheven vingertje zou beantwoorden.
Hm, hartelijkheid wil je toch beantwoorden met vriendelijkheid… Ineens werd het een existentiële kwestie: moet je een felicitatie überhaupt recht wíllen zetten? Of laat je de blijdschap bestaan en ga je gewoon maar mee in de positiviteit?
Dat laatste heb ik gekozen. Alle felicitaties heb ik vriendelijk geliket. Terwijl Silvester zijn verjaardag vierde, hield ik mijn onjaardag. Het was een feestelijke boel.
“Voor mij is het opvallend dat mijn verwarming nog steeds niet aan hoeft! In november is het altijd veel kouder, al vanaf het begin van de maand. Laatst heb ik het opgezocht. Het is nu zeven tot negen graden warmer dan normaal. Als ik denk aan de hoge energierekening, dan ben ik blij dat de verwarming nog even uit kan blijven. Ja toch? Ik vind het ook prettig dat ik nog geen dikke jas aan hoef. Of dat ik mijn normale kleren nog gewoon kan dragen zonder dat ik het koud krijg. Elke dag vraag ik me af of ik de verwarming moet aanzetten. Maar nee, dat is tot op heden niet het geval.” – Sonja
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Naar de sauna. Alles wat heet, heet, heet is, vind ik lekker. In een sauna is het dat: heet, heet, heet. Dan moet je je mond houden en lekker de poriën openzetten. Waar ik ook heel ontspannen van word, is varen. Als klein meisje ging ik met mijn vader al vaak varen. Liefst ergens waar geen mensen meer in de omgeving zijn. Dat je even helemaal één met de zee bent, daar word ik helemaal relaxt van.”
Regina, 40 jaar, Deventer: “Dat kunnen verschillende dingen zijn. Het ligt eraan wat voor soort ontspanning ik nodig heb. Soms kan ik goed ontspannen door even alleen te zijn. Bijvoorbeeld door in mijn eentje op de slaapkamer te zijn met mijn eigen gedachtes. Maar soms vind ik het ook fijn om te ontspannen door te socializen. Dat kan allebei, ik heb die alletwee wel nodig. Ik werk niet, waardoor ik toch een beetje menselijk contact mis. Daardoor probeer ik wat sociale omgeving op te zoeken.”
Katinka, 53 jaar, Zutphen: “Ik denk dat ik ga wandelen met de hond. Naar buiten. Het liefst zo vroeg mogelijk, zodat iedereen nog lekker slaapt. Zodat er niemand is en het nog stil is op straat. Als ik echt voel dat ik het nodig heb, dan vind ik het lekker om half acht, kwart voor acht buiten te wandelen. Ik ben wel een ochtendmens, ik vind de ochtenden mooi. Doordeweeks kom ik er eigenlijk nooit aan toe, maar in het weekend probeer ik dat wel te doen.”
