Stedendriehoek
De glazen wijn en kaasplanken moesten er weer af, dus al hijgend en briesend begaf ik me vorige week door de landerijen. In de volksmond noemen ze dat ook wel ‘hardlopen’. Ik sjok traag en denk dat het niet om aan te gluren was.
‘Na het lopen voel je je altijd onoverwinnelijk,’ vertelt een fanatieke hardloopvriendin.
‘En tijdens dan?’ grinnik ik, ‘dan voel ik me een bezwete, dikke bizon.’
Tijdens het rennen denk ik aan de Olympische Spelen. Aan Dafne Schippers. Zou zij wel eens wijn drinken? Of een kaasje eten? Voelt ze zich wel eens een briesende bizon of is haar conditie inmiddels in constante onoverwinnelijke staat? Wat als je alles opgeeft, geen plak kaas kan eten maar ook geen plak wint op het evenement waar je jaren zo gruwelijk voor afziet?
Ik zet de muziek nog maar een standje harder. Meestal begin ik met 80’s muziek. Onbewust zing ik hard mee. Of nou ja, zingen? Melodisch kraaien. ‘Dan ren je niet hard genoeg,’ zegt mijn hardloopvriendin. Nee, dat wisten we al. Als ik het niet meer zie zitten draai ik house en paradeer ik op de beat mee. Bij het wandelen luister ik een beetje klassiek en bij het uitstappen mag ik weer jodelen.
Naast het afval-aspect vind ik rennen ook lekker als het niet zo goed gaat. Als je je ellendig voelt. Liefdesverdriet. Rottigheid. Zou het wegrennen voor gedoe de passende metafoor zijn? Zouden sport en muziek beiden dezelfde uitwerking kunnen hebben? Je laten wegvaren uit een moment? Of je juist intenser in het moment zetten? Kan een gelukkig mens zonder beweging? Draait alles in het leven om muziek? Hoe vaak muziek je niet door een bepaalde periode helpt. Happy hardcore als je blij bent, klassieke muziek op een romantische avond. Janken bij Céline Dion en glimlachen bij muziek uit je jeugd.
Ze hebben zoveel gemeen, muziek en sport. Ook al lijkt het in eerste oogopslag niet zo. En daar gaat het misschien, ironisch gezien, wel te vaak mis: er wordt teveel vertrouwd en geleund op ons zicht. Visie. Het kijken. Terwijl het gevoel van bewegen en het ritme van de muziek nog meer impact heeft dan waarneembare taferelen. De regenboog kun je zien maar het is mooier om hem te voelen. Het goud zit van binnen, zowel de pot als de plak.
