Stedendriehoek
APELDOORN – Anita (35) kreeg in 2010 de diagnose Multiple Sclerose (MS), een ziekte waarbij de bescherm- en isolatielaag rondom de zenuwen in de hersenen, ruggenmerg en oogzenuwen (het centrale zenuwstelsel) is beschadigd. “Toen ik de diagnose kreeg, stortte mijn wereld in. Ik had géén idee wat mij te wachten stond. Gelukkig was het ziekteverloop in het begin rustig. Ik werkte, reed auto en ondernam regelmatig dingen. Ja, dat ik last van mijn been had was een feit, maar daar was prima mee te dealen.”
Anita’s gezondheid bleef een tijd stabiel, waardoor zij met haar man besloot om een kindje te krijgen. “We lieten ons door de neuroloog en andere specialisten informeren over eventuele gevolgen van een zwangerschap in combinatie met MS. De algehele conclusie was dat het gros van de vrouwen tijdens de zwangerschap minder schubs (aanvallen) ervaart en een klein percentage zou meer klachten ervaren. Dit kleine percentage was voor ons geen reden om er niet voor te gaan.” Zo’n vaart zal het wel niet lopen, dacht Anita. “Nou wél, dus. Van een energieke, lopende vrouw veranderde ik in een lusteloze hulpbehoevende. Ik had overal hulp bij nodig. De thuiszorg kwam om mij te douchen en aan te kleden, een taxi om met mij naar het revalidatiecentrum te gaan en hulptroepen die met mij aten, omdat ik anders niet at.”
De 35-jarige had totaal geen energie meer. Het enige wat haar weer omhoog hielp was haar dochter die 6,5 week te vroeg geboren werd. “We waren overdonderd en dolgelukkig. Gelukkig kreeg ik weer wat meer energie en kon ik met een heleboel aanpassingen in ons huis zoveel mogelijk zelf voor mijn dochter zorgen.” Desondanks verslechterde in de loop der jaren de situatie. Anita maakt nu dagelijks gebruik van een elektrische rolstoel en scootmobiel. Haar wereld is een stuk verkleind, doordat ze afhankelijk is geworden van deze hulpmiddelen. “Daarom wil ik ongelofelijk graag zelf in een aangepaste bus rijden, zodat ik mijn zelfstandigheid en vrijheid weer optimaal kan benutten. Dat ik zélf met mijn dochter naar opa en oma kan gaan, die 45 minuten bij ons vandaan wonen en zélf naar mijn schoonzus.”
Doneeractie
Het grote probleem is alleen dat er aan een aangepaste bus nogal wat kosten zijn verbonden. “Omdat ik inmiddels niet meer kan werken ben ik aangewezen op de WMO en die vergoedt bar weinig. Ik kan gebruik maken van de afkoopregeling van het openbaar vervoer, maar deze kosten dekken bij lange na niet de kosten van de aangepaste bus. Daarom wil ik u heel graag om financiële hulp vragen. Hetgeen waar ik geld voor inzamel is een aangepaste bus met onder andere elektrische deuren, tillift, bestuurdersstoel op een rail om het instappen te vergemakkelijken, kniegas, handbedrijfsrem recht, kniegas, elektrische rolstoelvergrendeling op de vloer en vergrendelpunt voor de rolstoel. Wilt u mij hierbij helpen?” Kijk op https://www.doneeractie.nl/met-ms-zelfstandig-in-een-rolstoel-bus-rijden/-35250?fbclid=IwAR29mBBbG6rlAoGEZZ_sMot0R0N5XhhOAIgW2QIiQ5kbaAoPyUboOVKwlxU.
