Stedendriehoek

‘Ik doe mijn best en God doet de rest’

APELDOORN – Echt op de valreep kon ze zich nog inschrijven voor de gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 21 maart. Ze kreeg de dertig benodigde handtekeningen voor de ondersteuningsverklaring precies op tijd rond. Marloes Schouten (66) is lijsttrekker in Politiek Apeldoorn van nieuwkomer Jezus Leeft. In vijftien Nederlandse gemeenten hoopt de partij een entree te kunnen maken in de gemeenteraad voor de komende vier jaar. Politieke stellingname moet Marloes nog leren, erkent ze ruiterlijk. Maar ze weet drommels goed wat Apeldoorn momenteel ontbeert en hard nodig heeft: “God is liefde en het hart van God moet meer doorschemeren in de samenleving.”

De partij Jezus Leeft, in november 2013 opgericht door Joop van Ooijen, bestaat dus inmiddels bijna vijf jaar, maar debuteert nu bij de gemeenteraadsverkiezingen. De oorspronkelijke opzet was om in veertig gemeenten op de verkiezingslijst te komen. Door heel Nederland is Van Ooijen daarom enthousiast kandidaat-raadsleden gaan zoeken. Het beoogde aantal van veertig werd niet gehaald, het zijn er uiteindelijk vijftien geworden. In Apeldoorn werd dat Marloes: “Ik ken de partij zelf pas een jaar. Daarvoor stemde ik altijd SGP. Die partij gaat inhoudelijk zeer nauwgezet om met het Woord van God. Toch mis ik ook bij hen de naam van Jezus. In deze tijd heeft niemand het meer over Jezus, en dan denk ik: waar gaan we met ons land naartoe? Daarnaast vind ik dat een vrouw volwaardig in de politiek moet kunnen functioneren. De SGP is daar geen voorstander van, dat is nog een verschil tussen die partij en Jezus Leeft”, vertelt Marloes. Ze schaarde zich daarom vol overgave achter de nieuwe partij, maar zegt wel: “Het mooiste zou zijn dat deze partij eigenlijk overbodig was en dat alle christelijke partijen één partij gaan vormen.”

Drugs en tatoeages
De kersverse lijsttrekker stelt onomwonden dat er een duisternis over Apeldoorn is gevallen. Daarmee doelt ze bijvoorbeeld op coffeeshops en tattoo shops. “Begrijp me niet verkeerd, ik heb alle mensen lief. Ik ben dan ook niet tegen de mensen achter de toonbank bij deze shops, maar wel tegen drugs en tatoeages in het algemeen. Ik onderhoud contact met twee drugsverslaafden en voer gesprekken met hen. Ik pleit ervoor dat er naartoe wordt gewerkt dat alles wat Apeldoorn vervuilt, eruit gaat. We moeten streven naar een gezonde basis voor de lokale zorg en welzijn, want dat is zo belangrijk.”

Bijbelonderwijs
Verder is Marloes van mening dat er op elke Apeldoornse school Bijbelonderwijs moet komen. “En dan niet eens per se strikt naar de inhoud van de Bijbel als boek, maar het hart van God moet tot uitdrukking komen in de hele samenleving. We moeten af van deze ongezonde maatschappij en ongezonde regels. God wordt vaak afgeschilderd als een boze man, maar Hij  is heilig en rechtvaardig en vol liefde; deze hoedanigheden werden bij elkaar gebracht aan het kruis waar Jezus stierf. Uit liefde droeg Hij stervend onze zonde en schuld en zo voldeed Hij aan de eis van Gods rechtvaardigheid en heiligheid. Wat ik het liefste wil is dat het onderwijs zodanig is dat de kinderen, maar dat kunnen ook de ouders natuurlijk zijn, zeggen: ‘Oh, zit dat zo? Daar wil ik bij horen!’ Dat zou fantastisch zijn.”

Binnen het partijprogramma van Jezus Leeft zijn er twee speerpunten die Marloes graag met voorrang wil aanstippen. “Graag ga ik in gesprek met de moslimgemeenschap in Apeldoorn. Nogmaals, ik respecteer iedereen, maar wat ik niet kan begrijpen is waarom de gebeden in zo’n hoge geluidssterkte vanuit de moskee over de stad worden uitgestort. Dat vind ik gewoon onbeleefd. De inhoudelijke boodschap in de gebeden die worden geschreeuwd ken ik onvoldoende, maar ook daarover zou ik graag met de moslims in contact treden.”

Droevige rol in bezettingsjaren
Tenslotte – en dat vindt de lijsttrekker van Jezus Leeft echt enorm belangrijk – verwijst ze naar de, zoals ze zelf zegt, ‘droevige rol van Apeldoorn in de bezettingsjaren’. Er is destijds hard opgetreden tegen de Apeldoornse Joden; er zijn in dat kader toen zelfs extra politiecommando’s ingezet. Daarom ben ik ook voorstander van publieke excuses naar de Joodse gemeenschap toe.” In het verlengde daarvan zou Marloes graag zien dat de restauratie van de bunker van Arthur Seyss-Inquart aan de Loolaan wordt stopgezet. De bunker behoorde tussen 1940 en 1945 tot het voormalige buitenverblijf van de rijkscommissaris. “De restauratie is bedoeld voor educatieve doeleinden voor de Apeldoornse basisscholen, maar het herstel van de bunker beschouw ik vooral als een ‘verheerlijking’ van de horror van het Nazi-regime. Kinderen zijn er in mijn optiek niet bij gebaat om daar kennis van te nemen.”

Ze ventileert, kortom, heldere standpunten. Maar Politiek Apeldoorn, daar moet Marloes nog even aan wennen. Toch mag dat niet te lang duren, want over twee weken moet ze ruim vierduizend stemmen binnenhalen voor een plekje in de gemeenteraad: “Ik ben niet zo ervaren. Politiek voeren moet ik leren. Daarvoor bid ik tot God en vraag om zijn hulp. Ik doe mijn best en God doet de rest.”