Stedendriehoek
Column Renske Kruitbosch
‘Zoveel,’ en ze zucht, ‘dat het pijn doet. Hier, van binnen.’ Ze tikt op de plek waarvan zij denkt dat het hart zit. Het is de verkeerde kant, maar het doet er weinig toe.
Ze kijkt me aan. Ze ruikt naar lelies en koffie. Op haar hand zoveel pigmentvlekjes als ze oud is, ik tel er rond de tachtig.
‘Jaren later hoorde ik dat zijn vrouw was overleden. Maar ja. Toen kon je elkaar nog niet opzoeken op zo een smartphone, he?’
Ik voel me bijna schuldig dat de mijne op tafel ligt.
Ze was twintig, hij bijna veertig. Een schandaal, in die tijd. Het was liefde op het eerste gezicht, alleen zeiden ze het beiden niet.
‘Na een tijdje kwam hij wel heel vaak in de schoenenwinkel. Dan kocht-ie weer wat onbenulligs. Veters, schoenpoets. Ik was op slag verliefd, maar ja,’ en ik twijfel of haar ogen vochtig zijn van tranen of van leeftijd.
Hij had haar met een smoes mee uitgevraagd. Zei dat hij niet zoveel verstand had van kleding, zij wilde hem wel helpen. Een nieuw overhemd moest het worden, maar ze kwamen niet verder dan de ijssalon. Daar trakteerde hij haar op softijs. Met nootjes, nou dan weet je het wel. Dan doet-ie echt zijn best.
Ze glundert bij het vertellen van het verhaal. Ondeugend.
‘Twee jaar en nog wat hebben we stiekem afgesproken. Totdat mijn vader erachter kwam,’ en ze neemt een slok van haar warme melk, ‘toen was het over. Hij trouwde met een leeftijdsgenoot en ik leerde mijn huidige man kennen.
Ik luister aandachtig en zeg niet zo veel.
‘Wat als,’ wil ik beginnen, maar ze onderbreekt me.
‘Ik alles over zou kunnen doen? Dan had ik me van niemand wat aangetrokken. Dan waren we met de noorderzon vertrokken en had geen hond me ooit nog terug gezien.’
Hoe vaak zouden mensen de liefde van hun leven mislopen? Of gebeurt dat continu? Is houden van iets dat je aan kunt leren, een houding die je aan kunt nemen of is het er gewoon? Hoe voelt houden van?
‘En nu,’ zegt ze zacht, ‘ben ik bijna op mijn eind. Dan moet jij het leven maar dubbel tot je nemen, Rens.’
Dat doe ik, net als de wodka. Maar nu proef ik alleen koffie.