Stedendriehoek
Het wordt warm deze week en dan gaat Nederland een beetje raar doen. Ik heb het niet over de kleurcodes, maar over dresscodes. Deze week gaat volgens de weerexperts de 35 graden aan worden getikt en volgens de styling-goeroes is het absolutely not done om in korte boxe op je werk te verschijnen. Voor meneren, dan. ‘Men hoeft niet naar jouw behaarde melkflessen te kijken’, lees ik in een krant. Wat dan: panty aantrekken? Terwijl Maarten van der Weijden de tocht der tochten flippert, we steeds normaler om lijken te gaan met seksualiteit en Nederland toch één van de meest ontwikkelde landen is, is een kort broekje not done. Wat is dat dan?
Vind het persoonlijk altijd wel iets aandoenlijks hebben, als de zomergarderobe weer uit een stoffig hoekje uit de kledingkast komt. Die diepe wens dat die korte broekjes überhaupt nog passen. De confrontatie met je eigen cellulitis. Het aangezicht van die witte, behaarde pootjes. Het flubberen van de kipfiletjes. Hitte confronteert niet alleen de bloemen en beestjes in de natuur met zinderende zomertaferelen, het test ons ook op ons zelfbeeld-idee van zelfreflectie. Daar horen korte broekjes bij. Ook voor de heren die strak in het pak op kantoor zitten. Dat is toch enig?
Na horde zomergaderobe komt hindernis bikini en dat vind ik zelf altijd een pittig obstakeltje om te nemen. Ik voel me als een soort Maarten van der Weijden in zo’n dolfijnen-hesje over een sluis getild, op dat soort momenten. Je weet dat het moet om verder te komen, maar ongemakkelijk is het wel. Blote onderbeentjes oké, klapperende kipfiletjes, moah, maar die blubbie buik? Die bibberende billen? En dan wordt er als klap op de vuurpijl al over mannen gezegd dat ze hun witte behaarde melkflesjes niet mogen laten zien. Dat dat not done is. Ik vind een beetje etiquette leuk, hoor, maar met 30 graden plùs wordt het in Rensie’s wereld kleding mìn. Lullig ook, voor die onderbenen. Als ze nooit een korte broek áán mogen, hoe kunnen we dan van ze verwachten dat ze bruin zijn?
Gelukkig is het allemaal mijn schuld niet, die lubberige ledematen. Vier van de vijf aanbiedingen in de supermarkt zijn ongezond, lees ik in de krant. Ik kan er dus niks aan doen dat je kunt ijsvissen in m’n cellulitisputjes. Als ZZP’er moet je na dat AOV-akkoordje inmiddels toch op de centjes letten, hè? Ik noem mijn celullitis dan maar centulitis. Allemaal veroorzaakt door beknibbeling. Je moet wat!
Aangeraden wordt om bij warm weer de tank van de auto niet helemaal vol te tanken. Je moet stoppen als het tankpistool afslaat en dan niet nog een paar keer doorhengelen om de tank echt tot het randje vol te krijgen. Voor mij geldt dat met drinken en niet alleen bij een hittegolf. Als ik eens zou stoppen met tanken en niet zou doorknijpen tot het randje vol is, dat zou een hoop katers en kilo’s schelen.
De hittegolf komt deze week en ik heb er reuze zin in. Ik hoop dat Maarten van der Weijden zijn elf stadjes aftikt, er geen hondjes in snikhete auto’s achterblijven en we met zijn allen onder de sproeier door rennen. Ik hoop dat veel bedrijven hun tropenrooster in laten gaan en ik wens iedereen een Raketje toe. Maar bovenal, aan alle kantoorheren; trek die korte broek aan. Kan jou die etiquette schelen. Ga uit je panty!
