Stedendriehoek
’Ik had ruzie. Thuis. Met m’n vader. Hij smeet een slipper naar me toe,’ en de jongen neemt een slok van zijn cola.
‘En toen ben je hierheen geskateboard?’
De jongen knikt. Ik bestel een droge witte wijn en de barman zegt dat hij alleen Chardonnay schenkt.
‘Moet je nu niet vragen waarom we ruzie hebben?’ vraagt de jongen.
‘Nee. Moet dat?’
Hij grinnikt.
‘Kijk, jij bent tof, weet je wel. Gewoon. Ik praat makkelijk met jou. Ik ken je niet eens. Weet je dat ik nog maar 16 ben?’
‘Nee. Had ik dat ook moeten vragen?’
De jongen lacht.
De barman geeft een rondje. Ik vind dat een mooi iets, een rondje geven. Het heeft iets warms, iets gemoedelijks. Ik spreek best veel ZZP’ers. Ondernemers. Klagende directeuren. Ze zeggen dat de klant alles voor niets wil. Korting! Ze willen bergen korting. Graaiers. Het moet altijd goedkoper. Ik hoor het met lede oren aan. Is het niet logisch dat mensen korting willen? Willen we dat niet allemaal? We kunnen elkaar toch een beetje matsen?
‘Maar bij de bakker vraag je toch ook niet of het brood goedkoper kan?’ hoor ik ook vaak. Nee, maar de bakker komt zélf met leuke aanbiedingen! Zodat de klant het idee heeft dat hij een goeie deal maakt. Een cadeautje krijgt. Zodat de klant zich koning voelt. Eigenlijk een vriendendienst ontvangt. Mats-meergranen en korting-cake. Probleem opgelost. Elkaar een beetje helpen. Volgens mij wordt daar de wereld een stukje leuker van. Ik geloof ook dat dat de kern is van goede samenwerkingen en goede marketing. Zaaien, dan oogsten.
‘Ga je?’
De jongen knikt en vraagt of hij zijn twee cola mag betalen.
‘Zet maar op mijn bonnetje. Cadeautje. Voor jou,’ zeg ik en het joch stopt zijn pinpas terug in zijn kontzak.
‘Thanks. Aardig. Dag.’
Hij klemt het skateboard onder zijn arm en loopt het café uit. Vlak voor het naar buiten gaan, draait hij zich om.
‘Ik ga met hem praten, wat je zei. Over gevoelens en zo.’
‘Goed zo. Kijk maar. Hou je taai,’ en ik glimlach.
Ondertussen fikt er weer een varkensstal af. 1500 knorremansen worden levend gebarbecued. 174.000 dieren zijn er volgens Wakker Dier alleen dit jaar al levend verbrand. Het vlees moet namelijk goedkoper. Mensen willen korting, op ribbetjes en hapjes. De klanten willen vlees bijna voor niks. In het weekend aaien in de kinderboerderij, overdag oververhitte hamlappen op je boterham. Ze willen vriendendiensten van de boeren, maar die kunnen hun eigen duizenden vrienden hierdoor niet meer verantwoord houden.
‘Het is goed gekomen. Dankjewel.’ Het joch heeft geen profielfoto op WhatsApp en ik stuur alleen een duimpje terug. Twee cola, een skateboard en een beetje lullerij later. Beetje aandacht, beetje luisteren. Meedenken. Probleem opgelost. Ging alles maar zo simpel.
