Stedendriehoek
Of ik een plasband wil, of een enkeltje toilet.
Ik knipper een keer, bedenk me dat ik nog maar twee wijn achter de knoopjes heb en ik dus niet laveloos ben en sta de olijke toiletjuffrouw glazig aan te loenzen.
‘Sorry?’
Het is Klompenfeest in Twello en dat betekent dat Rens weer de wei in mag. Dolle pret. Niet alleen ik, heel Twello e.o. staat alcohol te vergieten en praatjes te maken tijdens het eerste weekend van september. Een dorpsfeest. Een jaarlijks festijn voor inwoners van een gemeenschap.
Ik kijk op het bord van de olijke toiletjuffrouw en zie de prijzen staan. Een plasband kost twee munten. Daar kun je dan het hele weekend mee pissen. De overige avonden kun je een enkeltje afwaterij kopen. De tussenoptie is een stempel. Kost een muntje, maar dan kun je ook de héle dag van je af zeiken. Sommige mensen hebben daar geen stempel voor nodig.
Ik koos voor het bandje. Dat pis-plastic moet je dan het hele weekend omhouden. Dan mag je vrij plassen, er is zelfs een aparte rij voor bandleden gemaakt. Ik ben allesbehalve een hysterische hygiëne-malloot, maar het idee dat zo’n voezelig bandje het hele weekend aan je pootje bungelt, geeft me een lichte bibber. Gelukkig ontsmet alcohol.
De heggen en de struiken van de centruminwoners hebben nog nooit zo geel gezien. Geel van alle pis van de protesterende heren. Die als tegengeluid alle tuinen in het centrum hebben voorzien van een gouden regen. Vriend van me was zo woest om dat geld-voor-toilet-verhaal dat ‘ie een bandje kocht en minstens 17 keer naar toilet is geweest. Hij wilde wel waar voor zijn geld.
En ik weet het niet zo goed. Ik geloof dat ieder zijn geld moet verdienen. Ik ben bereid om flink wat geld neer te leggen voor een leuk weekend. Een pilsje te kopen, een braderietje te bezoeken. Maar betalen voor een toilet? Waar gebeurt dat nog? Wat is het idee? Het is toch een dorpsfeest? Ik heb het opgezocht. Een dorpsfeest is een festijn waar (een groot deel van) de gemeenschap bij betrokken is. Zoveel mogelijk mensen. Als we dan de héle gemeenschap erbij willen betrekken, waarom laten we niet iedereen genieten op zijn eigen manier? Zonder gekke geldvragerij voor een pipi? Dan kan de héle gemeenschap van een feest genieten. Voor sommige mensen is zo’n plasband het budget voor de kermis. Laten we weer teruggaan naar het dorpsfeest. Voor iedereen. Een band hoort op het podium, niet om je arm.
