Stedendriehoek
De uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen is bekend. Diverse politieke partijen hebben zetelwinst geboekt en daardoor de komende vier jaar meer vertegenwoordigers in de gemeenteraad dan de afgelopen vier jaar. Andere fracties juist minder en sommige bleven gelijk.
Onder de 39 leden van de nieuwe gemeenteraad, die onlangs zijn geïnstalleerd, zijn verschillende nieuwe gezichten maar ook raadsleden die al minimaal een raadsperiode hebben gediend. Drie van hen introduceren we nu op deze pagina: Arjan Steenbeek (Lokaal Apeldoorn), Vivian Oosterhoff (Forum voor Democratie) en Robert Jan Jonker (D66).
Arjan Steenbeek (Lokaal Apeldoorn)
Wilt u zich even voorstellen?
Met een start in de flats van de wijk Zevenhuizen, een jeugd in Ugchelen, uitgaan in Beekbergen en de binnenstad tot volwassen worden in De Maten, kan ik mezelf een geboren en getogen Apeldoorner noemen. Na mijn hbo-opleiding als jeugdwelzijnswerker, aanvullend de pabo, ben ik neergedaald in een eigen huis in De Maten, waar ik nog steeds woon met mijn vrouw en twee kinderen. Met ervaringen als vrijwilliger op zak en enige overtuiging het verschil te willen maken, ben ik gaan werken met en voor jeugd, grotendeels in het speciaal onderwijs met een kleine uitstap naar de jeugdzorg.
Waar komt uw belangstelling voor de (lokale) politiek vandaan?
Ik heb altijd de overtuiging gehad dat een ieder zelf heel goed kan beslissen wat er gebeuren moet in zijn directe omgeving en dit ook prima kan vormgeven. Als wijkbewoner ben ik betrokken geraakt bij enkele vraagstukken rondom jeugd en ben ik gevraagd lid te worden van de wijkraad De Maten…mijn interesse was gewekt. Voor mij was het al snel duidelijk dat een eventuele verdere stap bij een lokale partij zou plaatsvinden, immers, het gaat om het inrichten van je directe omgeving. Tot op de dag van vandaag een keuze waar ik achter blijf staan en mij voor blijf inzetten.
Heeft u al (veel) bestuurlijke ervaring?
In het werkzame leven naast de politiek ben ik verantwoordelijk geweest voor de ontwikkeling van het passend onderwijs en de zogeheten ‘decentralisaties’ van zorg, werk en jeugdhulp als onderdeel van het managementteam van een grote zorginstelling. Veel van mijn ervaringen als lid van de wijkraad De Maten over de wijze hoe politieke invloed wordt ingezet en verkregen, heeft mij geholpen dit vorm te geven. Ervaringen die mij in de achterliggende jaren, als onderdeel van een lokale partij, hebben gevormd om nu voor een tweede periode als raadslid van Lokaal Apeldoorn mij in te zetten voor Apeldoorners die hierbij tegen muren aan lopen. Niet kijken naar ras, religie, sociale en culturele achtergrond of leeftijd, maar geloven in de kracht van mensen die in hun directe omgeving zelf heel goed kunnen beslissen wat er gebeuren moet en waar nodig dit te ondersteunen. Voor mij als raadslid heb ik hierbij de overtuiging dat dit alleen gerealiseerd kan worden in samenwerking met de inwoners van Apeldoorn.
Waar wilt u zich in de gemeenteraad in het bijzonder sterk voor maken?
Voor de komende raadsperiode zie ik als bijzonder aandachtspunt voor een sterk Apeldoorn, een stad waar inwoners samen verantwoordelijkheid willen nemen voor de directe leefbaarheid van omgeving en waar inwoners omzien naar hun directe buren en elkaar willen en kunnen helpen. Een plek waar je kan en mag wonen, passende zorg biedt voor jong en oud, onderwijs kan volgen, sport beleeft en bedrijvigheid stimuleert en faciliteert. Het gaat uiteindelijk om meer dan alleen het verdelen van een beschikbaar budget. Een ambitie die ik wil en kan waarmaken door te denken in oplossingen en waar ik op aangesproken kan worden.
Vivian Oosterhoff (Forum voor Democratie)
Wilt u zich even voorstellen?
Ik ben in 1969 geboren in Putten op de Veluwe. Na behoorlijk wat verhuizingen vanwege de werkzaamheden van mijn vader, ben ik uiteindelijk begin jaren 80 in Apeldoorn beland. Daar heb ik op de KSA mijn vwo afgerond, om vervolgens in 1988 Economie te gaan studeren in Amsterdam. Na een switch heb ik uiteindelijk een studie Planologie afgerond richting verkeer & vervoer. In dat vakgebied ben ik uiteindelijk maar een paar jaar werkzaam geweest, waarna mijn carrière zich met name heeft voortgezet als facilitair manager en accountmanager. Sinds tien jaar heb ik het roer omgegooid en ben ik met veel plezier eigenaar van een tabakspeciaalzaak in het centrum van Apeldoorn.
Waar komt uw belangstelling voor de (lokale) politiek vandaan?
Van huis uit was er altijd al veel interesse voor de politiek en werden veel zaken besproken. Ik kom uit een liberaal-conservatief nest. Ondanks dat mijn ouders altijd hard hebben moet werken, waren zij wars van de toenemende betutteling, regelgeving en nivellering vanuit de overheid. Een zeker sociaal vangnet is nodig en rechtvaardig, maar de manier waarop het de afgelopen decennia heeft vorm gekregen, is te bureaucratisch en niet meer werkbaar. Het gemeenschapsgeld komt op de verkeerde plekken terecht en er blijft veel ‘hangen’ op plekken waar het niet voor bedoeld is. Het geluid van Forum voor Democratie sprak mij daarom een aantal jaren geleden zeer aan. Een kleine overheid die dingen regelt in het algemeen belang, maar niet de autonomie van individuen aantast en zich diep ingraaft in de persoonlijke levenssfeer van mensen. Na jaren actief te zijn geweest als vrijwilliger, voelde ik mij daarom geroepen om me kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen, met als resultaat dat ik nu raadslid ben namens Forum voor Democratie in Apeldoorn.
Heeft u al (veel) bestuurlijke ervaring?
Net als veel mensen bij Forum voor Democratie heb ik geen bestuurlijke achtergrond. De leden van onze fractie komen uit de praktijk en zijn geen plucheklevers die eigenlijk geen idee hebben wat er leeft in de maatschappij en het bedrijfsleven. Het zal in het begin zoeken zijn hoe de wegen te bewandelen, maar dat zien we met vertrouwen tegemoet.
Waar wilt u zich in de gemeenteraad in het bijzonder sterk voor maken?
Forum voor Democratie maakt zich sterk tegen negatieve, maar ook positieve discriminatie op basis van medische voorkeur, diversiteit, inclusiviteit of anderszins. Nooit meer willen wij vrijheidsbeperkende maatregelen en QR-codes voor toegang en al helemaal geen handhaving op dergelijke maatregelen. Wij willen zorgen voor betaalbare woningen, waarbij Apeldoorners op de eerste plaats komen en een goede bereikbaarheid van zowel de dorpen als het centrum. Ruim baan voor de automobilist en lagere parkeertarieven in centra, alsmede gratis kortparkeren-opties. Wij willen het leven betaalbaar houden en niet een heel nieuwe laag van ‘werkende armen’ creëren. Daarom betaalbare energie voor iedere Apeldoorner: niet van het gas af en geen kunstmatige stijging van de energierekening door onzinnige klimaatprojecten. Daarnaast zijn wij fel tegenstander van de niet democratische Smart City-projecten en verdere schending van de privacy van burgers.
Robert Jan Jonker (D66)
Wilt u zich even voorstellen?
Ik ben geboren in 1957 in Rockanje (Zuid-Holland), volgde de lagere school en middelbare school in Hengelo (Overijssel) en studeerde in Groningen biochemie en milieukunde. Ik woonde een kleine dertig jaar in Utrecht, waar mijn twee dochters zijn geboren, en in 2012 ben ik voor de liefde in Apeldoorn geland. In 2013 ben ik getrouwd met Ingrid en samen hebben we vier kinderen en nu drie kleinkinderen, met een vierde op komst. We wonen in het witte dorp.
Recent ben ik met (vervroegd) pensioen gegaan, na onder meer ruim dertig jaar gewerkt te hebben bij het ingenieursbureau Sweco (voorheen Grontmij) aan ruimtelijke plannen, milieueffectrapportages, proces- en omgevingsmanagement. Ik ben gestopt met werken om ruimte te hebben om mooie dingen in Apeldoorn te gaan doen. Samen met anderen aan de slag met ambities voor de stad en de dorpen, binnen en buiten de politiek. Ik houd van de natuur en cultuur, wandelen, musea, theater, literatuur en eigen groenten kweken in de (buurt)moestuin. En ik ga twee of drie keer per week naar de sportschool om fit te blijven.
Tot slot: ik heb een gezichtsbeperking, dus als ik u ken maar aan de overkant van de straat tegenkom, herken ik u helaas niet. Dus wordt u niet boos of teleurgesteld als ik niet groet.
Waar komt uw belangstelling voor de (lokale) politiek vandaan?
Vanuit mijn studie milieukunde. Ik las het VN-rapport ‘Onze gemeenschappelijke toekomst’, waarin het begrip duurzaamheid voor het eerst echt werd uitgewerkt en ik wilde daar iets mee. Ik was als kiezer inmiddels bij D66 geland vanwege de aandacht voor natuur, democratisering en de focus op pragmatische oplossingen. Hans van Mierlo was de trigger om in 1986 ook echt lid en actief te worden. Eerst in landelijke werkgroepen op het gebied van energie en milieu/duurzaamheid en via contacten daar belandde ik in Utrecht, waar ik toen net woonde, bij de lokale afdeling.
Heeft u al (veel) bestuurlijke ervaring?
In 1990 ben ik gemeenteraadslid in Utrecht geworden. Ik stond nummer 4 op de lijst. De nummers 1 en 2 werden wethouder en ik werd direct fractievoorzitter van een fractie van zes voor wie het allemaal nieuw was. Ik werd dus echt in het diepe gegooid, maar heb wel leren zwemmen. Ik heb initiatiefvoorstellen gemaakt voor het meer wijkgericht werken van de gemeenteraad en voor de introductie van een stadspas voor mensen met een laag inkomen. En die bestaat nog steeds. Daarna was ik nog een periode afdelingsvoorzitter van D66 Utrecht. Na mijn verhuizing naar Apeldoorn was ik zes jaar secretaris van het afdelingsbestuur van de lokale D66.
Waar wilt u zich in de gemeenteraad in het bijzonder sterk voor maken?
Duurzaamheid is een rode draad in mijn werk en in alles wat ik daaromheen heb gedaan. Daar ga ik ook als raadslid zeker mee verder. Dat gaat bijvoorbeeld over de energietransitie, duurzame mobiliteit en het groen in en om de stad. Maar ik ga ook een deel van de sociale portefeuilles doen. Inclusie en kansengelijkheid zijn thema’s die, net als duurzaamheid, als een rode draad door alles heen lopen. En participatie, want onze democratie is oud maar nog niet af: ik wil blijven werken aan het versterken van de betrokkenheid van mensen bij de besluitvorming over alles wat hun leven raakt. Opdat iedereen echt mee kan doen en de politiek echt van ons allemaal is.
