Stedendriehoek
APELDOORN – Arnoud Nijhuis (29) nam afgelopen zomer afscheid als topsporter. Een slepende blessure zorgde ervoor dat hij zijn ‘Road to Tokyo’ noodgedwongen moest stopzetten. Ook de Wereldkampioenschappen Para-cycling Track in eigen land – van 14 tot en met 17 maart in Apeldoorn – moet hij zodoende aan zijn neus voorbij laten gaan. Maar als fan en spreker tijdens het side-events programma is hij er toch bij.
Een blessure aan zijn heup en onderrug was de reden voor Arnoud Nijhuis om begin september na een carrière van vijfenhalf jaar af te zwaaien als topsporter. De blessure is het gevolg van het Poland-syndroom. Een aandoening die ervoor zorgt dat hij belangrijke spieren in zijn borst en benen mist. Nijhuis: “Eerder was ik er al eens meer dan een jaar uit geweest met deze blessure. Richting de WK vorig jaar in Rio de Janeiro kreeg ik opnieuw last. Daarnaast kreeg ik ook in het dagelijks leven klachten. Dat was voor mij de reden om te stoppen. Ik heb steeds gezegd dat mijn lichaam voor topsport gaat.”
Tweevoudig wereldkampioen
De wielrenner uit Balkburg (gemeente Hardenberg) zit nu als supporter op de tribune. Bij de vorige WK in Apeldoorn in 2015 was hij er nog wel bij. De C1-renner bewaart goede herinneringen aan het evenement, waar hij een zilveren medaille won op zijn geliefde één kilometer – de afstand waarop hij een jaar later wereldkampioen werd in het Italiaanse Montichiari. “Voor eigen publiek rijden is voor een sporter het mooiste dat er is. Ik herinner me nog goed dat er de eerste twee dagen allemaal schoolkinderen op de tribune zaten. Daarnaast zaten er natuurlijk veel bekenden. Mijn ouders, vrienden en buren waren er allemaal. Dat gaf ontzettend veel extra motivatie.”
Hoge verwachtingen
In eigen land kunnen sporters boven zichzelf uitstijgen, weet Nijhuis. Hij gelooft dan ook dat in Apeldoorn het medaillerecord van vorig jaar in Rio de Janeiro (vijf keer goud, twee keer zilver en vier keer brons) kan worden geëvenaard of zelfs verbeterd. “Ik denk dat er wel wat verwacht mag worden van het Nederlandse team. Wereldkampioenen Caroline Groot en Alydra Norbruis zijn even goed als vorig jaar of misschien nog wel beter. Als ik de tijden hoor die er nu al worden gereden, zou het me niet verbazen als er nog een extra wereldtitel bij komt. Daarnaast verwacht ik ook veel van de tandems en Daniel Gebru Abraham.”
Zelfvertrouwen
Nijhuis baalt dat hij de WK in eigen land aan zich voorbij moet laten gaan, maar koestert vooral de mooie momenten uit zijn loopbaan. “Ik heb een mooie carrière gehad. Ik ben wereldkampioen geworden, zowel op de baan als op de weg, en heb medailles gewonnen op de Paralympische Spelen.” Als spreker tijdens een van de side-events heeft hij alsnog een voorname rol in Apeldoorn. Het is misschien wel de grootste winst uit zijn carrière als topsporter, vertelt Nijhuis, die het Möbius Syndroom heeft: een aandoening waardoor hij zijn ogen en aangezichtsspieren niet kan bewegen. “De sport heeft me enorm veel zelfvertrouwen gegeven. Tegenwoordig spreek ik zelfs voor groepen. Dat had ik vroeger nooit voor mogelijk gehouden.”
