Stedendriehoek
Na de kerstdagen valt het stil. In mijn boekenvak sluiten uitgevers de deuren. Boekverkoop gaat naar bijna nihil, pas na januari komt er weer beweging in. Zo komt het, dat ik sinds jaar en dag gewend ben om wekenlang vakantie te houden.
Autoreply erop, deur op slot. Lekker niks. Door de hoeveelheid kerstfilms en alle aandacht voor rust en familie, dacht ik lange tijd dat het voor iedereen zo was. Ik was allang volwassen toen ik me pas realiseerde dat er beroepen zijn die juist in deze periode hun topdrukte beleven. Denk aan politie, horeca en de zorg… Mensen die oudjaarsnacht op hun werk doorbrengen, artsen die bezorgd afwachten hoeveel vuurwerkslachtoffers ze binnenkrijgen…
Niet voor iedereen begint het nieuwe jaar kalm, of mooi, al blijft het de hoop en de wens. Alles wat niet goed was, blijft achter in 2022. Zoiets. Een nieuwe ronde met nieuwe kansen begint in 2023. Dat zou het mooiste zijn.
Begrip voor elkaar
Wat mij betreft, persoonlijk heb ik geen specifieke wensen voor het nieuwe jaar. Behalve de hoop dat het zo mooi blijft als het nu is. Het gaat goed met mijn man en kinderen, wat uiteindelijk toch het belangrijkste is – en de wens dat het zo blijft.
Ik sluit me aan bij ons vrouwenpanel dat de wens uitspreekt dat in onze maatschappij de omgangsvormen zullen verzachten. Meer begrip voor elkaar, meer empathie en een beetje geduld. We moeten het toch samen doen en ja, dat kunnen we ook.
Deze column zal de maand januari overslaan, maar in februari hoop ik je weer te groeten. Als het nieuwe jaar al een eindje op gang is. Als de eerste wensen hopelijk al zijn uitgekomen, en de winter hopelijk niet al te koud heeft uitgepakt. Ik wens je een heerlijk nieuw jaar.
Dit viel me op
Ik ben van plan om de jaaroverzichten te kijken
“De laatste maanden heb ik mij veel zorgen gemaakt. Over de energierekening, bijvoorbeeld, maar het belangrijkste was dat mijn vriendin ziek werd. Daardoor heb ik de rest niet zo gevolgd, zoals de oorlog in Oekraïne. Nu ben ik van plan om de jaaroverzichten te kijken op televisie, dan krijg ik het nog een beetje mee. Mijn vriendin is inmiddels geopereerd en dat is goed afgelopen. Een hele opluchting. Ze is weer thuis en ik heb haar uitgenodigd om bij ons een rustig nieuwjaar te vieren. Of het nieuwe jaar dan goed begint? Het is even afwachten hoe de energierekening uitvalt. Maar het oude jaar eindigt in ieder geval goed.” – Saskia
Mijn beste wensen zullen zijn…
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Een cliché, maar het gaat om je gezondheid. Maar ja, als je kerngezond bent en je kunt geen liefde delen, dan stelt het ook niet zoveel voor. Ik vind liefde delen heel belangrijk. Dat is wel een soort missie in mijn leven. Wat ik ook sterk heb, sinds een jaar of twee, is de wens dat de medemens wat meer geduld toont naar elkaar. Als ik iemand tegemoet loop, lach ik diegene altijd toe. Soms zie je ze schrikken en daarna komt dan toch die lach terug.”
Saniye, 42 jaar, Apeldoorn: “Het klinkt wat sentimenteel, maar kijkend naar de maatschappij denk je soms wel: waar gaan we naartoe met z’n allen? Ik gun iedereen een heldere blik op de ander, maar vooral ook op zichzelf. Het veranderen van de maatschappij begint bij jezelf. Zodat je elkaar niet uit het oog verliest. We moeten het samen doen en met elkaar rooien allemaal. De hele wereld verhardt en laten wij dan kijken of we het weer wat menselijker kunnen maken. Ik bedoel het niet op jezelf gericht, maar de vraag: wat kan ík doen.”
Katinka, 53 jaar, Zutphen: “Je moet tegenwoordig zo nadenken over wat je zegt. Er is altijd wel iemand die weer een andere mening heeft en die er zo keihard tegenin gaat. Terwijl, iedereen mag toch een eigen mening hebben? Ik maak me zorgen om van alles. We hebben best veel mensen in onze omgeving die ziek zijn geworden. Of jongeren die eenzaam zijn. Het is op dit moment een harde samenleving. Op heel veel terreinen. Waar komt het op neer? Dat we gewoon allemaal weer wat aardiger moeten zijn voor elkaar.”
