Stedendriehoek
De schaar gaat in de mouwen van mijn blouse. Als vijftiger voel ik me tevreden met het feit dat ik kleding heb leren vermaken. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker deze kunde, dat blijkt maar weer. Gelukkig begon ik er al jong mee.
Rond mijn vijftiende heb ik eens mouwen aan een giletje gezet. Ik liep niet graag met blote armen – ik vond mijn armen daarvoor niet mooi genoeg. Bovendien had ik een coole geblokte stof gevonden en ja, het resultaat was geweldig.
Toevallig deed mijn moeder in die tijd een naaicursus, vandaar dat ze me kon helpen. Ze moet toen de leeftijd hebben gehad die ik nu heb. En inderdaad: ook ik pak het rond deze leeftijd weer op.
Voor een vrouw die op leeftijd komt – nou goed: voor mij dus –, is het belangrijk om hier en daar een naadje te kunnen lostornen of een tailleband te kunnen verruimen. Tegenwoordig lukt het me om een broek wat meer ruimte te geven bij de buik en soms voeg ik op de rug een coupenaadje toe… Ik moet zeggen: het is erg leuk om te doen.
Vandaag gaan de mouwen van mijn blouse eraf. De print (knalroze) is te zomers voor de winter, maar de blouse is te warm voor de zomer. Niemand die kan zien dat ik deze ingreep heb uitgevoerd, want ik werk de zoom keurig af en ziedaar: een zomerse, mouwloze blouse in vrolijke kleurtjes.
Met blote armen loop ik tevreden rond. Glimlachend denk ik terug aan mijn vijftienjarige zelf, die de mouwen er juist aanzette. Maar nu kan het me niet meer schelen of mijn armen wel mooi genoeg zijn. Dat is nog zoiets waar een vijftiger tevreden om kan zijn.
Ik wil het niet, maar ik maak me toch zorgen
“Dat het zo heet kan worden in ons land, dat valt mij natuurlijk op. Ik wil me niet te veel zorgen maken, maar eerlijk gezegd doe ik dat wel. Er moet iets gebeuren, ja toch? Als het nog een paar graden erger wordt, dan kan de mens er als soort niet meer tegen. Zelf heb ik gelukkig weinig last gehad van de hitte. Ik hoefde geen zwaar werk te verzetten en ik kon rustig aan doen. Dan gaat het wel goed… Eerlijk gezegd vind ik het persoonlijk stiekem ook wel lekker, met die warmte. Maar dat neemt niet weg dat ik wel begrijp dat er iets moet gebeuren. Ja, daar denk ik wel over na.” – Griet
Dit doet mijn kind beter dan ik
Regina, 39 jaar, Deventer: “Mijn oudste zoon is heel sociaal en gevoelig. Veel meer dan ik. Pasgeleden waren we naar De Efteling. We hoopten dat het niet zo druk zou zijn, maar dat was het juist wel. Op een gegeven moment begon het te hozen, heel erg te regenen. Ik was al overprikkeld… We wilden een restaurant in vluchten, maar we mochten niet naar binnen. Ja, regels, weet je… Toen werd ik echt boos, terwijl mijn kinderen er rustig onder bleven. Dan denk ik echt: O ja, dat doen zij beter…”
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Ruis van buitenaf persoonlijk aantrekken. Dat doet hij niet. Ik heb hem geleerd om zich niet door mensen gek te laten maken. Maar als iemand iets vervelends tegen mij zegt, dan ben ik snel geneigd om te reageren. Dan zegt hij: laat het, je weet wie het zegt. Dan denk ik: Ach ja, je hebt gelijk… Ik raak snel opgefokt als er onrecht is of als iemand iets vervelends tegen mij zegt. Hij kan mij daarvan terugroepen. Wat hij ook beter kan, is skateboarden. Dat zal hij leuk vinden om te lezen.”
Saniye, 41 jaar, Apeldoorn: “Ze is heel helder. Ze ziet alles, onthoudt alles en maakt snel verbindingen. Een heel helder hoofd heeft ze, dat is het. Ik kan zelf soms te veel in mijn eigen hoofd zitten. Dan heb ik informatie achteraf wel meegekregen, maar dan sta ik toch niet helemaal ‘aan’. Mijn dochter kan veel meer tegelijk ontvangen zonder dat ze er moe van wordt. Negen van de tien keer klopt het allemaal wel wat ze zegt. Dat heeft ze niet van mij.”
