Stedendriehoek
Column Renske Kruitbosch
‘Ben jij wel eens bang?’
De schommel doet zijn werk en de wind komt van de goede kant. Het regent, maar dat kon ons niets schelen. Kou bestaat niet als je pret hebt. Het meisje zit naast me. Tien jaar oud, donkerblond haar.
‘Eigenlijk,’ mijmer ik hardop, ‘altijd.’
Ze kijkt me met grote ogen aan. Haar bril een beetje beslagen, paar sproeten op haar wipneus. We ruiken openhaard. Daar is de laatste tijd gedoe over.
‘Hoe kun je nou altijd bang zijn? Is dat omdat je alleen bent, tante Rens?’
Ik denk dat het andersom is, maar ik laat het maar een beetje.
‘Nee, niet daarom. Eigenlijk is alles in het leven spannend. Maar,’ en ik trek een haar uit de ketting van de schommel, ‘bijna niemand wil dat toegeven.’
Tien schraapt met haar voeten over de natte zwarte grond. Lippenspul met bosbessensmaak.
‘Dus je bent bang, maar je doet het toch?’
Een helder inzicht voor een kleine 4000 uur levenservaring.
‘Ben jij ergens bang voor?’
Ze glimlacht. ‘Spinnen. En enge slijmmonsters. En een beetje voor iemand uit mijn klas.’
Niet te veel vragen nu. Gewoon een beetje schommelen tussen vraag en antwoord.
‘Ik ben namelijk verliefd op hem. En ik denk dat hij niet op mij is.’
Ik kan het me niet voorstellen, mijn hart steelt ze elke ontmoeting opnieuw.
‘En nu is er binnenkort een discoavond en moet ik hem meevragen. Maar dat durf ik dus niet.’
Ze kijkt me met een schuin oog aan, een traan van de wind over haar wang.
‘Dat snap ik wel.’
Verbaasd kijkt ze op. ‘Echt? Snap je dat, tante Rens? Iedereen zegt dat ik me niet zo moet aanstellen. Dat het niet boeit, weet je wel?’
Ik weet het wel.
‘Je vindt het eng omdat er veel op het spel staat. Eigenlijk…’ en ik draai mijn hoofd naar haar toe, ‘is dat juist goed. Het zegt dat het je raakt. In je hart. Dat is eng, maar ook mooi. Risico’s zijn er om genomen te worden.’
‘Dus, doen? Ondanks dat ik bang ben?’
Ik pak haar tienerhand kort vast. ‘Altijd doen, ondanks dat je bang bent. Wie bang is en toch doet, is pas echt moedig. En als je valt? Dan vang ik je.’
‘Ik jou ook, tante Rens. Ik help je. Voor wie je ook bang bent.’
