Stedendriehoek
Of Hiddema te ver ging met het delen van de gruwelijke details van de delicten van Michael P.? Een vriend en ik hebben er flink over gemijmerd tijdens het nuttigen van wat bakkies bier in het café. Vriend vond dat zulke gruwelijke details niet gedeeld hoefden te worden. Iedereen die in die zaal aanwezig was, zou wel weten wat voor gruweldaden P. had uitgevoerd. Ik wist het niet. Ergens scherpt het aan, wat een monster P. was. Zijn daden waren erger dan de meest verschrikkelijke nachtmerrie. Moet dat niet benoemd worden? Om de ernst in te laten zien? Bij bakkie bier vier hadden vriend en ik een overeenkomst; wat Hiddema deed, kon niet, want hij deed het op theatrale manier. Het hoorde bij zijn theatrale act. En als dat het geval was, dan kon dat niet.
Na bakkie bier vier begon het Brexit-gebral. Ik was er al een beetje bang voor. Vriend is slim, dus vriend vindt wat van Brexit. Engeland wil uit de EU stappen, dat is de enige kennis die ik er van heb. En ik weet hoe Theresa May eruit ziet. Heb niet zoveel zin om me er in te verdiepen, gek genoeg. Terwijl het heel belangrijk is. Vriend was tegen Brexit, dus dat hebben we snel beklonken. Ik knikte maar wat. We vertelden nog wat schuine bakken en bestelden nog wat bakjes bier.
Na bakkie bier zeven kwam de liefde om de hoek. Het is mooi hoe liefde een beetje alcohol nodig heeft, om het bespreekbaar te maken. Kennelijk is het zo kwetsbaar dat we, als we helemaal helder zijn, het niet helder kunnen vatten. Liefde heeft bakkies nodig. Vriend is ook vrijgezel. Hij is een jaar of 38 en heeft dates bij de vleet. Hij had er deze week een ontmoeting of drie op zitten en nam de dames in beraad. Ze waren allemaal van zijn leeftijd en met niemand was een klik. Behalve met Jorinda, maar die wilde zelf niet. Terwijl de dates met de jongere dames wél leuk waren. De dertigers. Bij dat onderwerp gaat mijn nekhaar overeind staan. Ik word dit jaar dertig. En ik vind dat een ding. Een groot, dik, dertig-ding. Naast dat ik nou niet bepaald de standaard leefwijze aanhoud van een dertiger, ben ik zo bang dat men een keertje gaat ‘mevrouwen’. En da’s een teken dat je moet op gaan passen. Vriend denkt dat het allemaal nog wel meevalt. Hoe het met mijn dateleven was? Ik vertel hem murmelend dat het niet best is. Mijn bakje is leeg. Het dertigers-bakje met mannen is of gék, of nog lekker bij vrouw en kinderen. Vriend beaamt het en we bestellen nog een biertje. Vriend gaat plassen en tijdens het wateren bedenk ik een geweldige theorie. Wij zitten in elkaars bakje! Mijn bakje dertiger-mannen is dan leeg, het bakje veertiger-mannen is hartstikke vol! Die zijn net uit hun relatie, sleur, saaie seks en stom gestaar! Zij willen een leuk dertigertje! En ik wil een man die volwassen is en grappig en al een beetje aan het leven heeft gesnuffeld. Het cirkeltje is rond. Vriend en ik zitten in elkaars bakje. Ware het niet dat wij al bijna ons leven lang vrienden zijn en het aannemelijker zou worden dat Theo Hiddema zijn theatrale geleuter verliest en May pro-EU wordt, dan dat wij zouden gaan vozelen met elkaar.
Bakkie bier acht wordt besteld en vriend begint weer over Brexit. Ik beloof hem, dat ik me er meer in zal verdiepen. Ik besluit een voorbeeld te nemen aan May. Die wil niet meer in het Europa-bakje. Niet zomaar. Als een land al kan besluiten niet meer in een bak te willen, dan kan dat als mens toch ook niet zo moeilijk zijn? Ik besluit bakkieloos het leven door te gaan. In ieder geval in mijn liefdesleven. Ik knik maar wat, vertel nog wat schuine bakken en bestel nog wat bakjes bier. Dan is dat liefdesleven, ook maar beklonken.
