Stedendriehoek
APELDOORN – In november vierde hij zijn twaalfde verjaardag. Zo’n drie uur per dag zit hij achter de piano, in de hoop ooit te kunnen deelnemen aan het Internationaal Tsjaikovski Concours in Moskou. Maar voorlopig moet Adam Akopian ook gewoon in Apeldoorn naar school én studeert hij piano aan de Jong Talent-klas van het Conservatorium van Amsterdam. Afgelopen zaterdag was Adam in Utrecht finalist bij het landelijke Prinses Christina Klassiek Concours, nadat hij eind maart de oostelijke eindstrijd had gewonnen.
Adam begon met pianospelen op zijn zesde. “Ik kan mij nog herinneren dat mijn moeder mij een keertje vroeg welk instrument ik graag wilde spelen en dat was duidelijk de piano. Waarom? Om de mooie klanken.” En die haalt hij er moeiteloos uit. Zo jong als Adam nog is, heeft hij inmiddels meegedaan aan een aantal klassieke concoursen, zowel in Nederland als in België. Hij was finalist bij het Steinway Concours en het Internationaal César Franck Concours in Brussel en behaalde de prestigieuze hoofdprijs bij het PianoFest Concours in Amsterdam. “Dat was een heel mooie ervaring, want ik mocht onder andere live optreden vanuit de Spiegelzaal van het Concertgebouw.” De talentvolle pianist mist in coronatijd natuurlijk ook het spelen voor publiek, zo vertelt hij eerlijk. “Het liefst had ik op het podium gestaan met live publiek en jury in de zaal. Ik vind het namelijk erg leuk om voor een publiek te spelen. Als ik deelneem aan een concours wil ik graag zo mooi mogelijk spelen en laten horen hoe mooi de stukken zijn die ik heb voorbereid. En ik hoop dan dat ik zo ver mogelijk kan komen in het concours.”
Mini-seizoenen
Op zevenjarige leeftijd schreef de jeugdige Apeldoorner bovendien al zijn eerste eigen compositie: een miniversie van De Vier Seizoenen. “Wanneer je met muziek opgroeit, leer je wat muziek met je doet”, vertelt zijn moeder Meline, zelf pianiste en werkzaam op het Conservatorium in Arnhem en bij Pianoschool Apeldoorn. Zij nam zoonlief al vroeg ‘aan de hand mee’, leerde hem noten lezen en andere theorie. Maar, zo zegt vader Rafael: “Wij als ouders hebben Adam nooit hiertoe gedwongen, maar we zeggen wel: áls je het doet, doe het dan goed. Talent alleen is immers niet voldoende, je moet er ook hard voor werken.”
En dat doet Adam wel, want hij vindt het ook ontzettend leuk allemaal. “Natuurlijk heb ik ook weleens een dag van ‘nu liever even niet oefenen’, maar dat komt niet vaak voor. Ik vind het ook erg fijn om thuis samen te spelen met mijn broertjes: Christian is 11 en speelt cello, Emanuel is 6 en pas begonnen op de viool. Mijn hoofdvakdocent is Frank Peters. Hij is een superleuke docent en ik ben blij dat ik bij hem les mag volgen.” De Akopians zitten veel en vaak in de auto, want alle drie kinderen hebben muziekles in Arnhem, docent Peters woont in Rhenen en natuurlijk wordt ook met enige regelmaat naar de hoofdstad gereden, naar de Sweelinck Academie van het Amsterdams Conservatorium.
Armeense componist
Gevraagd naar zijn favoriete optreden tot dusver, hoeft Adam niet lang na te denken. “Dat ik mocht meedoen aan het televisieprogramma Podium Witteman!” Begin maart was hij te gast bij Paul Witteman in de rubriek Pauls Jonge Held. Adam speelde er werk van de componist Komitas Vardapet (1869-1935). Een Armeniër, zoals ook Adams familie van Armeense afkomst is. “Zijn muziek heeft iets dat me aantrekt. Hij vertelt in zijn composities een verhaal, met een geheel eigen stijl en de muziek heeft ook iets kwetsbaars. Ik vond het echt geweldig om Komitas’ muziek te laten horen bij Paul Witteman, ook omdat deze muziek niet bij een groot publiek bekend is. Mijn droom is om ooit een cd op te nemen met de werken van Komitas.”
Maar ook de pianoconcerten van de legendarische Russische componist/pianist Sergej Rachmaninov (1873-1943) en het 30-jarige Russische ‘wonderkind’ Daniil Trifonov spreken tot Adams verbeelding. En wie dacht dat er bij de familie Akopian uitsluitend naar klassieke muziek wordt geluisterd, komt bedrogen uit. “Ik luister ook graag naar Michael Jackson en de Red Hot Chili Peppers”, glundert Adam. “Michael Jackson heeft van die speciale moves, prachtig!” Dat was het? Welnee, Adam leest ook graag en doet aan wedstrijdzwemmen. Met een overvolle agenda gaat het richting de top…
Fotografie: Reinout Bos en Rafael Akopian
