ApoldroNU – Ik rechts?

Arnold Zweers

‘Ben jij rechts geworden?’, wordt me weleens gevraagd. Dit naar aanleiding van sommige van mijn columns. Ben ik rechts? Nee, nooit geweest ook. Altijd een beetje links van het midden. Ik ben opgegroeid in een gezin in Apeldoorn-Zuid dat het absoluut niet breed had. Wij stemden PvdA. Die partij kwam op voor de gewone man. De arbeiders. Hoewel die term nog maar zelden wordt gebruikt, zijn er nog vele miljoenen arbeiders: mensen die hard werken en toch amper rondkomen. Maar vertegenwoordigt de PvdA anno 2025 die mensen nog? Kennelijk niet, want daar wordt nog maar weinig op gestemd.

De PvdA, ‘mijn’ PvdA, is gekaapt. Aanvankelijk door mensen die heel naïef dachten dat het met de migranten wel goed zou komen zonder daar veel integratie-eisen aan te stellen. Dat leidde in de grote steden al tot leegloop onder PvdA-stemmers die de directe gevolgen ondervonden. In Rotterdam medio jaren tachtig hadden de sociaal-democraten de helft van de kiezers, in Apeldoorn een derde met maar liefst 14 van de 39 gemeenteraadszetels. Maar dat is voorbij.

Als ik op tv zie wie de achthonderd partijtijgers zijn die tijdens het periodieke congres het beleid bepalen, signaleer ik alleen maar types uit ‘de linkse elite’: hoogopgeleid, goed betaalde banen, wonend op stand. De ‘grachtengordel’ die de lakens uitdeelt. Waar zijn de Jan Schaefers gebleven?

Je kunt alle standpunten uittekenen: volledig doorgeslagen woke, tegen Zwarte Piet, tegen vlees eten, voor de wolf, anti-vliegen en -autorijden (voor zover het anderen betreft); zalvend over activisten die ongestraft snelwegen blokkeren of universiteitsgebouwen vernielen en door rechters worden gepamperd; vooral ook tegen effectieve maatregelen om de massa-immigratie te beteugelen, met alle ellende vandien.

In ons eigen Apeldoorn zie ik als gevolg van ongeremde immigratie steeds meer dakloze ontheemden ‘van kleur’, zwervend en dealend op straat. Steeds meer panden vol asielzoekers. Groeiende weerstand daartegen onder de bevolking.

De PvdA moet eens in de leer gaan bij de Deense premier Mette Frederiksen, leider van de Socialdemokraterne. Of vinden ze dat de ‘vrouwelijke Wilders’?

Nee, ik ben niet rechts geworden. Ik ben een electorale wees geworden. Maar de wal keert het schip. Ooit. Hoop ik.

Tot volgende week!