Columns
Arnold Zweers
Arnold Zweers
Als je regelmatig naar de Vakantieman van Omroep Max kijkt, durf je toch helemaal niet op vakantie. Na het zien van Medische Missers durf je het ziekenhuis niet in. Onlangs meldde de Patiëntenfederatie dat er steeds vaker medisch iets mis gaat.
Natuurlijk, tijdens vakantie kan er iets vervelends gebeuren, net zoals je slachtoffer van een medische fout kunt worden.
Ben je in Apeldoorn op een verjaardagsfeestje, is het smullen geblazen. In Arnhem, Zwolle of Deventer zullen de verhalen niet anders zijn. Gelukkig leveren verreweg de meeste dokters en verplegers uitstekend werk. Maar waar gewerkt wordt vallen spaanders. Zelf heb ik tot dusverre geen klagen.
Laatst kwam ik echter een joekel van een blunder tegen die je niet wilt geloven. Ik noem geen namen, het is te gênant voor woorden. Ik heb lang getwijfeld dit te schrijven. Maar doe het nu toch. Want het zal je maar overkomen. Lees en huiver.
Ik loop door mijn Apeldoornse buurtsupermarkt als ik met een geinige oudere vrouw aan de praat raak. Onze karretjes botsen tegen elkaar, het is hilarisch. Ineens zie ik haar handen. Ik zeg, dacht dat dat bij haar wel kon, ‘heeft u in een slagerij gewerkt?’ Zeker acht van haar tien vingers waren stompjes. ‘Nee, weet je hoe dat komt? Ik lag in het ziekenhuis, werd geopereerd en moest uitzieken in een zorginstelling.’
Daar hebben ze haar nagels geknipt. Al snel waren de vingers en tenen pikzwart. Kort erop moesten hele stukken worden geamputeerd. Op het schaartje waarmee werd geknipt, hadden schadelijke bacteriën gezeten. ‘Dat had natuurlijk niet gemogen. Ze hadden een steriel schaartje, in plastic verpakt, moeten gebruiken,’ vertelt de vrouw onderkoeld.
Of ze wel goed kan lopen, met die halve tenen? ‘Nou, het gaat.’ Met haar kootjesloze vingers kan ze geen mobiel hanteren. ‘Mijn dochter moet alles voor me doen.’
Of ze het tehuis niet heeft aangeklaagd? ‘Ach, ik heb geen geld voor een advocaat, en een gratis advocaat krijg ik niet.’
Met een lolletje scheiden onze wegen. ‘Ik ben een taaie hoor,’ roept ze nog.
Haar verhaal hield me nog lang bezig. Over spaanders gesproken…
Tot volgende week!
