Columns
Renske Kruitbosch
‘Weet ik niet, echt niet,’ en de jonge jongen schopt een steentje voor zich uit. Oude jeans, donkere trui. De omgeving ruikt naar koeienmest en vochtig gras. Er schijnt een waterig zonnetje en links van hem loopt zijn vriend. Tenminste, als je iemand die je een paar weken kent als vriend mag bestempelen. Vertrouwen is sinds een paar jaar een keuze, niet meer iets wat je zomaar hebt of doet.
‘Rode letters. Misschien willen de mensen ons welkom heten?’ de vriend tuurt naar het witte zeil in de tuin bij luxe mensen. De knapen vinden alle mensen die hier in rust, vrijheid en rijkdom kunnen wonen, luxe mensen. Het lijkt hen geweldig om in zulke huizen te mogen wonen met de dieren en een tuin. Ze zouden elke ochtend fluitend koffie zetten en een krantje lezen. Als ze de taal kenden, dan. Ze kunnen er nu geen chocola van maken.
Op de splitsing staat weer een bord, dit keer zwarte letters. Veel uitroeptekens, dan zijn de mensen wel héél erg blij.
De jongens slenteren richting hun huis. Of althans, hun gebouw. Thuis is ergens heel ver weg, dat is niet hier, zo werkt dat niet. Er is een uitspraak, ‘home is where the heart is’, maar waar is je thuis als je hart is gebroken? Is dat niet te gemakkelijk gedacht? Thuis moet toch ook een plek?
De lange jongen denkt na. Zouden de huizen, de boerderijen, die geen spandoek in de tuin hebben, ze niet welkom willen heten?
Op een erf gaat een hond tekeer, de jongens schrikken. Die taal is universeel en zo klaar als een klontje. Of hondje, in dit geval.
Weer een huis met een banner. Die mensen hielden het kort en bondig, het zijn maar zes letters. Als de mevrouw, op haar knieën tussen de hortensia’s, opkijkt en de jongens ziet, wendt ze haar blik af. Het zal de Nederlandse begroeting zijn. In het gebouw heeft de lange jongen alle doeken onthouden en schrijft hij de teksten op. Zodra hij Nederlandse les krijgt, kan hij meteen vragen wat er op de welkomstspandoeken staan. Hij pakt een pen en een papier. AZC NEE! TERWOLDE ZEGT NEE TEGEN AZC!!!!!!!!!!! Benieuwd wat de juffrouw hen vertelt.