Stedendriehoek
DEVENTER – Aimée Zito Lema maakt installaties, video’s en performances. Ze gebruikt veelal fotografisch materiaal uit persoonlijke en historische archieven. Haar werk gaat over herinneringen die van generatie op generatie worden doorgegeven, omdat ze in het lijf besloten liggen of als verhaal worden gedeeld. Daarbij stelt ze indringende vragen: wie schrijft onze geschiedenis en wat betekent dat voor ons als samenleving en individu?
De tentoonstelling ‘Een choreografie in het donker’ wordt op zaterdag 23 maart om 15.00 uur geopend door Stéphanie Noach, gespecialiseerd in hedendaagse kunstgeschiedenis met de focus op het Caribisch gebied en Latijns-Amerika. De kunstenaar toont in de verduisterde tentoonstellingsruimte een installatie die bestaat uit foto’s, video’s, waterbassins en lampen. Het uitgangspunt voor dit nieuwe werk zijn persoonlijke en historische foto’s die over elkaar heen zijn afgedrukt en zo een nieuw beeld creëren. Voor haar installatie in Kunstenlab, gevestigd aan Havenplein 20, maakte de kunstenaar voor het eerst analoge beelden. Om deze analoge afdrukken te maken, transformeerde Zito Lema haar studio tot doka. Hier belichtte zij levensgroot fotogevoelig papier dat om haar eigen lichaam gedrapeerd werd. Om dit goed te laten verlopen moest er vooraf een choreografie voor in de duisternis worden uitgemeten en geoefend.
Militaire junta
De beelden komen uit een historisch archief uit haar vaderland Argentinië en tonen mensen die opstonden tegen het regime tijdens de Argentijnse militaire junta. Anderen komen uit haar persoonlijk archief: foto’s van het huis waar de kunstenaar is opgegroeid en van haar eigen kinderen. Door direct op het lichaam te drukken, hebben sommige details van de beelden zich verstopt in holtes en tekenen anderen zich scherper af. Het laat je als toeschouwer stil staan bij de geschiedenis(sen) die we belichamen en dat wat we doorgeven. Daarmee verwijst de titel van de tentoonstelling niet alleen naar de methode waarop het werk is gemaakt, maar ook naar het onzichtbare dat ons als mens beweegt.
In de podiumruimte toont de kunstenaar het videowerk ‘Can you hear the hearts beating as one?’ Het werk is recent gemaakt en voor het eerst te zien in Nederland. In de video zie je een moeder en een zoon samen piano spelen. Waar gewoonlijk handen naast elkaar op de toetsen worden geplaatst, bewegen ze hier bovenop elkaar. Met deze bijzondere lesmethode wordt het doorgeven van intergenerationele kennis belicht.
Ook te zien: De tijd zal het leren
Koen Kievits maakt foto’s, schilderijen, sculpturen, video’s en installaties. Waar kunstenaars vaak werk maken door materiaal toe te voegen, doet Koen Kievits dit in zijn tentoonstelling ‘De tijd zal het leren’ juist door iets weg te halen. Hij schraapt, schuurt, kreukt en breekt materiaal, zodat er nieuwe werelden ontstaan. Je kijkt in zijn werk naar iets wat er niet meer is. Om houvast te vinden ga je in het werk zelf op zoek naar een beeld en dat is voor iedere toeschouwer anders.
Beide exposities zijn te bezichtigen tot en met 5 mei. Voor meer informatie: www.kunstenlab.nl
